ทะเลาะกันแทบตาย แต่สุดท้ายเขาก็ไม่เคยทิ้งผมไปไหน เขาจะพาตัวเองเข้าหาผมตลอดโดยที่ผมไม่รู้ตัว จนมีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับผม ผมถึงได้รู้ตัวว่าผมนั้นขาดเขาไม่... พี่จะอยู่กับผมใช่ไหม พี่เคียง

สิ่งที่ถูกเรียกว่าของโบราณบัดนี้กาลเวลาที่ยาวนานได้ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาในโลกใบใหม่ที่เขาเหล่านั้นเรียกว่า โลกแห่งโลกเทคโนโลยี 'ผมนี่แหละจะเปิดโลกให้กับพวกคุณเอง' เกรท แอนโทเนีย ทอมสัน

จองตัวตั้งแต่ตัวเท่าลูกหมา ต่อไปนี้จะไม่ปล่อยให้ไปไหนอีกเลย "พี่..เราโตแล้วนะพี่จะมาคอยตามตูดแบบนี้ไม่ได้ ไปทำงานพี่โน้นไป๊" "ก็..ไอ้เร็กมันบอกให้เฝ้าหนูไง" 'กูไม่ได้บอก อย่าเอากูไปแอบอ้าง..ไอ้ชั่ว'

เฮือก! มองออกไปนอกหน้าต่างเห็นดูกว้างขวางไปหมด "ระ เรา อยู่ที่ไหนว่ะเนี่ย" 'ก็เจ้าขอพรไม่ใช่เหรอ ที่ทำมาหากินแบบไม่ลำบาก นี่ไงมันเป็นของเจ้าแล้วตามขอ' "ห๊า! มะ ไม่จริงแล้วท่านเป็นใคร" 'ข้าเทวดาเดรก'

การผูกพันธะสัญญาเอาไว้ด้วยความรักมันช่างทรมานอะไรเช่นนี้ ผูกไว้แล้วเขาก็จากไปอย่างไม่มีวันหวนคืน การรอคอยสัญญาที่บอกว่า 'แล้วเราจะกลับมาพบกันใหม่'

มีคนมาสมัครตั้งมากมายแต่ ทีเร็ก ดันไปถูกตาต้องใจกับเด็กหนุ่มที่เพิ่มจะจบใหม่ที่ไม่มีประสบการณ์เลี้ยงเด็กมาก่อน ที่ถูกฝ่ายบุคคลให้มาสัมภาษณ์งานนี้ ความวุ่นวายจะเกิดขึ้นกับครอบครัวตัวทีอย่างไร

"หยุดนะเจ้าไม่รู้หรือไงว่าถ้ามันอยู่ในเขตบริเวณบ้าน ก็แสดงว่ามันมีเจ้าของ" "ข้าไม่รู้ รู้แค่ว่ามันสุกข้าอยากได้ข้าก็เอา" ทั้งสองต่างจ้องตากันอย่างเอาเป็นเอาตาย ด้วยเหตุแค่ลูกพลับสุกลูกเดียว

"อะ อาจารย์หมอเองเหรอครับ" "ใช่ครับ พอดีผมอยู่ที่นี่คนเดียวห้องก็มีสองห้อง ผมแบ่งให้คุณสักห้องคงไม่เป็นไร" นี่ไม่ใช่ความบังเอิญแต่อย่างใดมันเกิดจากความตั้งใจของผมล้วนๆ

หนุ่มหล่อนักธุรกิจด้านอสังหามือทอง แต่กับอาภัพด้านความรัก ได้มาเจอเพจเจ้าของคาเฟ่สุดน่ารัก ที่เปิดเพจไลฟ์ให้ดูการทำงานที่ร้าน ด้วยพรหมลิขิตหรืออะไรที่ทำให้ทั้งสองได้วนกลับมาพบกันอีกครั้ง

ตามใจ ได้งานทำที่ห้างใหญ่ชื่อดังใจกลางเมืองด้วยความบังเอิญเข้าลิฟต์ผิดจึงได้พบกับ เพิร์ธ เจ้าของห้างหลังจากนั้นชีวิตของเขาก็เปลี่ยนไป พนักงานสุดน่ารักกับหนุ่มหล่อเจ้าของห้างดังจะลงเอยกันยังไง

ก้อนหินเป็นลูกเจ้าของไร่ชา ด้วยความบังเอิญที่เจ้าก้อนฟูวิ่งหลุดเข้าไปที่ไร่ส้มทำให้ได้พบกับเจ้าของไร่ส้มที่อยู่ติดกับไร่ของเขา ที่ทั้งหล่อและแสนจะใจดี ทำให้ทั้งสองได้มาสานความสัมพันธ์กันแบบไม่รู้ตัว