ไอ้เราก็นึกว่าจะตกถังข้าวสารสบายไปทั้งชาติ!! แต่กลับมาเจอเรื่องไม่คาดคิด เพราะนางเป็นมิจตัวแม่ แต่..ไม่มีใครรั้งขาฉันเอาไว้หรอกนะ เพราะสิ่งที่แย่กว่านั้น...คือฉันดันเผลอใจให้หล่อนไปแล้วน่ะสิ!!

ฉันไม่มีวันรักสิ่งแปลกประหลาดอย่างเธอได้หรอก ไม่มีทาง!!...ขืนเผลอใจมีแต่ตายกับตาย มีแต่คนโง่เท่านั้นล่ะที่จะไปหลงรักเธอ...แต่ว่า...ถ้ายังต้องอยู่ด้วยกันนานกว่านี้ ฉันจะต้องกลายเป็นคนโง่ไปหรือเปล่านะ

เคยแต่ได้ยินคนอื่น ตื่นมาแล้วมาเกิดใหม่เป็นนู่นนี่ แต่ฉันนี่สิตื่นมาก็ยังอยู่ในร่างเดิมนี่ล่ะ แต่ตื่นขึ้นมาแล้วมาอยู่ในคุกเนี่ย มันก็ไม่ต่างกับการตายจากไปกับทุกสิ่งที่เคยมีแล้วมั้ย!!

ไหนจะต้องปวดหัวกับตำแหน่งเจ้าแม่แก๊งค์มาเฟียขนาดใหญ่ แล้วยังต้องมาคอยรบกับเด็กที่เพิ่งเก็บมาเลี้ยงที่ชักจะเหิมเกริมขึ้นทุกวัน ด้วยการส่งสายตามาตลอด นั่นมันสายตาของคนคลั่งรักชัดๆ ฆ่าทิ้งซะดีมั้ย!!

"ใครเค้าจะไปชอบลงกัน แว่นก็หนาขนาดนั้น ทำตัวเงียบไร้สีสัน อยู่ด้วยคงน่าเบื่อแย่ แล้วยังจะท่าทางเนิร์ดขนาดนั้น ฉันคนหนึ่งล่ะที่ขอบาย ช่างไร้รสชาติ!!"

บ้าน่า....ลมหนาวมาทีไร ทำไมถึงคิดอยากมีคนอยู่ข้างกายทุกที หรือว่าความสาวของฉันมันกำลังเรียกร้องและต้องการสัมผัสด้วยความรักจากใครสักคน!!

โอ้ยย...เจ๊เค้าแก่ขนาดนี้แล้วเค้ายังจะทำงานไหวเหรอคะคุณพ่อ แล้วนี่เราจะต้องเอาเงินไปเสี่ยงเจ๊งกับเค้าทำไมเนี่ย เฟย์ไม่เข้าใจเลย!!!

แค่รักผู้หญิงด้วยกันก็ว่าแปลกแล้ว นี่ดันมาตกหลุมรักดาราสาวผู้ทรงอิทธิพลระดับโลก อนาคตฉันจะจบลงที่ไหนกันนะ T_T