เมื่อนางทะลุมิติมาเกิดใหม่ในร่าง 'สวีซินอี๋' คุณหนูผู้อาภัพ โดนพี่สะใภ้ยึดกิจการ ถูกขับไล่ออกจากคฤหาสน์ เกือบเอาชีวิตมาทิ้งไว้ในศาลาร้าง ...นี่หรือชีวิตใหม่!
ชาติก่อนนางสิ้นใจตายเพราะโรคร้าย ชาตินี้ถูกมารดาเลี้ยงขายให้กับพ่อค้าใหญ่ในเมืองหลวง หน้าที่ของนางคือแม่ครัว ทว่าวันหนึ่งสตรีก้นครัวกลับกลายเป็นหลานสาวของเสนาบดีผู้สูงส่งไปเสียได้!
อ้ายฉิงเกิดใหม่ในร่างของสตรีชั่วช้า คิดฆ่าได้แม้กระทั่งน้องสาวร่วมสายเลือด !!! ฟื้นจากความตายเพียงแค่สามวันก็ถูกส่งไปเลี้ยงม้าเลี้ยงไก่จนสำนึกผิดบาปแทบไม่ทัน!!!
ถงอวิ้นตื่นขึ้นมาในร่างคุณหนูแปดสกุลซือ ถูกส่งมาแต่งงานกับพ่อค้าต่างเมืองเพื่อใช้หนี้ ไร้เงินทองทรัพย์สมบัติติดตัว ...เมื่อต้องเอาชีวิตรอด นางจึงเปิดกิจการเพื่อสร้างตัวอีกครั้ง!
เฉียวอี้ฟื้นขึ้นมาในร่างตัวประกอบนางหนึ่ง ถูกทิ้งสภาพปางตายข้างแผงผักในตลาดร้าง โชคดียังชีวิตไม่จบสิ้น บุรุษผู้หนึ่งเมตตาแบกขึ้นหลัง ...ทว่าเขาไม่ใช่ตัวละครในเรื่องนี้!
'ฟานลี่ถิง' คุณหนูเจ็ดแห่งสกุลฟาน สตรีผู้ถูกขนานนาม'กระบี่หยกแห่งเทียนจง'ได้รับพระราชทานงานมงคลกับ 'องค์ชายสี่' บุรุษชาตินักรบผู้แข็งแกร่ง ศึกใหญ่กำลังขนาบแคว้น พระชายาจึงต้องเปิดฉากสู้เคียงบ่าสามี
เสวี่ยเซี่ย แม่สื่อน้อยประจำเมืองหลวง หมายใจจะจับคู่ให้แม่ทัพหนุ่มอดีตคู่หมายของตน! ทว่าภายใต้ความวุ่นวายในภารกิจหาคู่ครอง กลับซ่อนภารกิจสำคัญบางอย่างไว้!!!
จ้าวฉ่ายอิงทะลุมิติมายังแคว้นตงหยาง นางโผล่ขึ้นมาจากแม่น้ำ พริบตาเดียวเกือบตายคาดาบของโจรชั่ว ซ้ำร้ายแม้รอดตายก็ยังต้องสวมบทบาทเป็นคู่หมั้นกำมะลอของแม่ทัพหวาง!
ในคืนเทศกาลชีซีกำไลหยกส่องแสงประกายเจิดจ้า เฉินเจียอีย้อนเวลากลับมาอีกครั้ง ก่อนหน้านางอัปลักษณ์ ตอนนี้นางรูปงามจนแม้แต่สตรีก็พลันเหลียวหลัง ทว่านางทำผิดพลาดอย่างมหันต์ที่ปฏิเสธการทาบทามจากลู่เมิ่ง!
ชาติก่อนนางคือมิจฉาชีพที่จบชีวิตตนเองอย่างโง่เขลา แม้เกิดใหม่ชะตาก็ยังอาภัพ บิดาเขียนใบหย่าให้มารดา ระหกระเหินดำรงชีพด้วยกลลวง มีเพียงเขาเท่านั้นที่ไม่พลาดท่าเสียทีให้นาง!
'ผมไม่เคยเชื่อในเรื่องความบังเอิญ เพราะทุกอย่างมันคือความตั้งใจ'
จางจินเยว่ย้อนเวลากลับมาอีกครั้ง ภารกิจส่งซาลาเปาของนางยังไม่สำเร็จซ้ำร้ายต้องมีอันเป็นไปทุกครา เพราะเหตุใดกันนางจึงติดอยู่ในห้วงกาลเวลาเช่นนี้ หรือคุณชายสกุลเหยี่ยนจะไม่ใช่คู่แท้ของนาง!
ต้นฉบับฮวาหมื่นพันลี้อยู่ในมือลู่เยี่ยนจื่อนางหมายตาต้นฉบับของเขา ...และหมายใจใช้ตนเองเป็นข้อแลกเปลี่ยนชั้นดี ‘แม้แต่ตัวข้าก็มอบให้ท่านได้!’
