“พี่ไม่สนใจใครหรอก ตอนนี้พี่สนแค่เรา ดูไม่ออกหรือไง”

"ถ้าหากคุณจะให้ฉันอยู่ในฐานะนางบำเรอ คุณก็ควรบอกฉันตั้งแต่แรก" "ถ้าอยากเป็นมาก ก็เป็นเลยไหม?"

"คุณเป็นแค่เจ้าหนี้ ไม่ใช่เจ้าชีวิตของฉันสักหน่อย อย่ามาออกคำสั่งให้ฉันทำนั่นทำนี่ ฉันไม่ใช่ทาสของคุณนะ"

"คุณญาเป็นแค่เจ้านายของริน แต่ไม่ใช่เจ้าชีวิตรินนะคะ ทำไมต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย" "แต่ที่เธอไปอ่อยผู้ชาย มันยังอยู่ในหน้าที่ของเลขา ฉันเป็นเจ้านายฉันย่อมมีสิทธิ์ตักเตือนเธอ"

ที่เธอทำทุกอย่างก็เพราะเป็นห่วงเขา

"ฉัน...ฉันไม่ได้แต่งงานค่ะ" "ดูใจง่ายดีนี่ ไม่สมกับเป็นเธอเลยสักนิด"

“อุ้ย! คุณวิเวียนทำอะไรคะเนี่ย” “ก็...หอมแก้มไงคะ เป็นเพื่อนหอมแก้มกันไม่ได้เหรอคะ”

"ชอบแรง ๆ หรือคนสวย แล้วพอพรุ่งนี้สร่างเมาอย่ามาว่าฉันก็แล้วกัน ถ้าฉันทำอะไรรุนแรงกับเธอ" "ฉันไม่ได้ชอบความรุนแรง แต่ฉันชอบความเร่าร้อน คุณทำเป็นไหมล่ะ ถ้าคุณทำเป็นคืนนี้ทั้งคืนฉันเป็นของคุณค่ะ“

"ทำไมท่านประธานถึงมายืนอยู่ตรงนี้ล่ะคะ? " "ฉันไม่ได้ตั้งใจจะรบกวน" พลอยชนันท์พูดเบา ๆ พร้อมกับใบหน้าที่เริ่มขึ้นสี ภาพเหตุการณ์เมื่อสักครู่นี้ติดอยู่ในหัวของเธอจนไม่อาจลบออกไปได้

เพราะต่างฝ่ายต่างก็ได้ประโยชน์ นั่นจึงทำให้เกิดสัญญาแปลก ๆ ระหว่างทั้งสองเริ่มต้นขึ้น

“ดูแลตัวเองไม่ได้ก็ยังกล้าดื่มเยอะขนาดนี้” “ปล่อยฉันนะ” "อย่าดิ้นสิ เดี๋ยวตกลงไปขาหักขาแพลงเดินแบบไม่ได้ ไม่รู้ด้วยนะ"

"อืม...คุณหมอ" "พี่บุ้งกี๋ค่ะ...หรือจะเรียกบุ้งกี๋เฉย ๆ ก็ได้" คุณหมอคงจะรู้ว่าฉันใกล้จะขาดอากาศหายใจจึงยอมผละจูบดูดดื่มออก และในนาทีนั้นฉันก็ครางพึมพำในลำคอด้วยน้ำเสียงเสียดาย…

“ต่อให้เธอหลอกพี่ แต่พี่ก็อยากรู้ว่าเวลาที่เธออยู่กับพี่ เธอเคยรู้สึกอะไรจริง ๆ บ้างมั้ย” “พี่เดียร์…”

โบราณว่าเอาไว้… เกลียดอะไรมักได้อย่างนั้น

"ไม่! ยีนส์...ควีนยอมแล้ว ควีนยอมทุกอย่าง ยีนส์อย่าไปไหนอีกเลยนะ" "มันไม่สายไปเหรอควีน ยีนส์ไม่อยากรู้อะไรจากควีนแล้ว"

"งั้นก็ดีแล้วที่คุณมาหาฉันถึงที่ เพราะฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าผู้หญิงเปรี้ยวจี๊ดเข็ดฟันอย่างคุณ จะยังบริสุทธิ์อยู่ หรือจะเน่าเฟะขนาดไหน"

"เรื่องเมื่อคืน... พิมพ์อยากให้พี่ลืม ๆ มันไปซะ ให้ทำเหมือนว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น"

“ฮารุขอโทษค่ะ” "พี่ไม่จำเป็นต้องขอโทษเรื่องนั้นก็ได้ แต่ขออย่างเดียว อย่าให้ฉันต้องเห็นพี่หัวเราะกับคนอื่นแบบนั้นอีก"

"สำหรับเรื่องคืนนั้นระหว่างคุณกับหนู ถ้าเกิดมันทำให้คุณอึดอัดจนไม่อยากอยู่ใกล้หนู หนูก็จะย้ายออกไปเองค่ะ และหนูก็จะไม่กลับมาที่นี่อีก"

"คุณภาโกรธหนูเรื่องคืนนั้นที่หนูจูบคุณใช่มั้ยคะ" "หยุดพูดถึงเรื่องนี้ซะ น้ำผึ้ง"