บัวบังใบ

"ท่านจะอยากอยู่กับหญิงที่ไม่ได้รักท่านเพื่ออะไร" "เจ้าไม่ได้รักพี่ เรื่องนั้นพี่รู้ดี แต่พี่รักเจ้า เจ้ารับรู้บ้างหรือไม่" ท่านหญิงดาราวดีนิ่งไปเมื่อได้ยินประโยคนั้นขององค์ชายนฤชิต

บิดาของเขาและนางเป็นสหายร่วมรบ บิดาของนางตายในวันที่เขาเกิด เขาและนางได้หมั้นหมายกันตั้งแต่ยังแบเบาะ เมื่อเติบใหญ่เขาไม่เห็นด้วยกับการหมั้นหมายนี้และพยายามหาวิธีล้มเลิกการหมั้นหมายให้ได้...

ท่านหญิงราตรีไม่ได้รู้เรื่องราวอันใด นางรู้เพียงว่า นางต้องมาแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ที่เมืองสิงขร และเช้าวันรุ่งขึ้นของคืนเข้าหอ เลือดพรหมจรรย์ของนางจะต้องหยดเปื้อนที่ผ้าปูที่นอนในห้องบรรทมองค์รัชทายาท

“คุณอ้อม ฟังผมนะครับ คุณคือผู้หญิงที่ผมรัก ไม่ว่าเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับคุณ ผมยินดีจะทำให้คุณ และผมก็ไม่ชอบให้ผู้หญิงของผมร้องให้” เธออึ้ง ไม่คิดว่าจะได้ยินคำสารภาพรักของเขา ในเวลานี้

นิชดา เป็นเด็กกำพร้าที่ถูกเลี้ยงดูมาจากสถานสงเคราะห์ ในมูลนิธิพรชัยพฤกษ์ เธอได้รับทุนการศึกษา จนเรียนจบจากภาควิชาบรรณารักษศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยชื่อดังอันดับหนึ่งของประเทศ

นางดูบอบบาง ดวงหน้างดงาม เปล่งประกายเหมือนชื่อของนาง ดวงดารา งามเฉิดฉายทว่าไม่ขาดความสุภาพเรียบร้อย สวยสง่าหาใดเปรียบ องค์หญิงจากแดนใต้นางนี้ งดงามล่มเมืองได้แน่นอน