เธอหนีการแต่งงาน เพราะรู้จักตัวเองดีพอ คนอย่างพิมพ์พฤกษา ถ้าไม่รักก็จะไม่ยอมฝืนใจ อุตส่าห์หนีจากการผูกมัด แต่สุดท้ายเธอกลับเป็นฝ่ายติดบ่วงพันธนาการนั้นเสียเอง

เพราะภาพในความทรงจำมีแต่เขา คนที่เคยผูกพันกันตั้งแต่วัยเยาว์ หัวใจของมุกพิรุณจึงไม่อาจเปิดรับใครเข้ามาได้ ในความรู้สึกลึก ๆ เหมือนถูกสั่งให้รอใครบางคนตลอดมา รอ...โดยไม่รู้ว่าจะมีวันได้พบกันอีกไหม