"เฮ้ โอมิคุง ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ เหมือนรู้จักกันมาก่อนเลย?" "แฟนเก่าฉันเอง" "ห้ะ!?" อัตสึมุร้องเสียงหลงทันที เพราะแฟนเก่าที่ว่าก็คือผู้จัดการทีมคนใหม่ นี่มันอะไรล่ะวะเนี่ย

"ที่ฉันเลิกเล่นเบสและร้องเพลงส่วนนึงมันก็เพราะคุณ" "ฉันขอโทษนะ" "ช่างเถอะค่ะ ทิ้งฉันเอาไว้ตรงนี้เหมือนที่ชอบทำเถอะ" เม้มริมฝีปากแน่นกำมือทั้งสองข้างไว้ก่อนจะหันหลังกลับ เซมิชอบทิ้งเธอเอาไว้แบบนี้ตลอด

"ฉันดูเหมือนคนไร้พรสวรรค์รึเปล่า?" เธอได้ยินแบบนั้นถึงกับหลุดหัวเราะพรืด"ฮ่าๆ จะไร้พรสวรรค์ได้ยังไงกัน มีคนเก่งแบบนายในทีมน่ะ ดีที่สุดแล้ว" คิตะ ชินสุเกะตอนนี้เขารู้สึกตัวได้ว่า ตัวเองยืนร้องไห้อยู่

"อาคาอาชิ นายอยากจะมาร่วมโปรเจคต์กับฉันมั้ย" "คุณอยากจะทำอะไรครับ?" ริมฝีปากบางระบายยิ้ม นิ้วเรียวดับควันบุหรี่ก่อนจะมองหน้าอีกฝ่าย "บทสัมภาษณ์ The Purpose of life น่ะ" อาคาอาชิตอนนี้กำลังตาวาวเลยล่ะ

ริมฝีปากฉีกยิ้มกว้างยามหันกลับมามองกองซากศพบนตึกร้าง ก่อนจะตัดสินใจกระโดดลงเพื่อหวังจะปลิดชีพตัวเองรอบที่ล้าน และครั้งนี้ก็ด้วย"นาย...มาช่วยฉันทำไม!?""ก็เธอจะโดดนี่"เวรเอ้ยเธออยากตาย

ร่างบางเคาะประตูห้องด้วยท่าทางหงุดหงิดเพราะเจ้าของห้องดันส่งเสียงดังรบกวนคนที่อยู่ห้องข้างล่างอย่างเธอเข้าจนนอนไม่หลับ "ช่วยเบาเสียงหน่อยค่ะ" "ขอโทษฮะ อ๊ะ! ฮิโตชิจจินี่" คนส่งเสียงดังคือแกเองหรอคิเสะ!

"เหนื่อยมั้ย?" "นิดหน่อย"กัปตันทีมบาสพูดอู้อี้อยู่ตรงไหล่เล็ก เงยหน้าขึ้นยามคนตัวเล็กสะกิดตน นัยน์ตาเบิกกว้างเมื่อจู่ๆคนในอ้อมกอดก็ดึงเขาเข้าไปจูบ ทำไมแฟนของเขาน่ารักขนาดนี้วะ บ้าเอ้ย!

"คายะ" "รู้แล้วน่า ไม่ต้องกังวลหรอก นายทำได้" กล่าวพร้อมกับลูบเส้นผมสีนำ้ตาลอ่อนอย่างเบามือ ริมฝีปากบางระบายยิ้มยามคนตรงหน้าเริ่มคลายกังวล "ฟังนะ สำหรับฉัน นายคือคนที่เก่งที่สุด เจ้างั่งโทรุ"

"ฉันไม่ได้ชอบเธอซักหน่อย-นาโนะดาโยะ!" "อ้อหรอ" เหล่หางตามองร่างสูงกว่าก่อนจะแสยะยิ้ม หน้าของเขาแดงหมดแล้ว

ถ้าหากคนที่คุณแอบรักข้างเดียวมานานวันหนึ่งเขาเข้ามาตีสนิทกับคุณ คุณจะทำอย่างไร?

ร่างสูงเดินต้อนอีกฝ่ายจนติดกำเเพง มือหนาเชยคางเล็กขึ้น ลดใบหน้าลงจนสันจมูกชนกัน "ผมไม่ใช่เกย์ครับ แล้วก็ไม่ได้เคะด้วย" อ้าวหรอ

"สัตวแพทย์ไม่ได้รักษาแค่สัตว์ทั่วไปเหรอ?" "ผมไม่ใช่หมอหมาครับ เหมือนสถาปัตย์ที่ไม่ใช่จิตรกรนั่นแหละ" "หว่า น้องเมงุมิหงุดหงิดอีกแล้ว" หัวเราะร่ายามหยอกอีกฝ่ายสำเร็จ ไม่ว่ากี่ปีเขาก็ไม่เปลี่ยนไปเลย

"Itadori kun? He's a good boy and I think that he deserves a good things too."

"ไม่เป็นแล้วได้มั้ย ผู้ใช้คุณไสยน่ะ" "คงไม่ได้ครับ คุณล่ะอยากกลับไปมั้ย?" "ฉันรักนายนะ แต่ฉันขอมองจากทิศเหนือแบบเดิมดีกว่า" ดวงตาคู่สวยจับจ้องคนตรงหน้าครู่หนึ่ง คงเป็นบทสนทนาสุดท้ายของเธอกับเขาแล้ว

คนอะไรก็ไม่รู้อยู่ดีไม่ว่าดีดันไปเตะกระป๋องนำ้อัดหัวประธานกรรมการคุมกฎสุดโหดซะได้งานนี้บอกเลยมีแต่เละกับเละ!

"ทั้งที่จอมพลเสนอชื่อตั้งหลายครั้ง ทำไมเธอถึงไม่เลื่อนเป็นพลเอกสักที?" "ฟังนะสโมกเกอร์ ถ้าให้ฉันรับใช้ไอ้พวกแก่บ้านำ้ลายกับเผ่ามังกรฟ้านั่นนะ ฉันเอาปืนยิงตัวเองตายดีกว่า"

มีคนในโรงเรียนบอกต่อกันว่านอกจากมุราซากิบาระจะติดฮิมุโระแล้วเขายังมีคนที่ติดมากกว่าอยู่อีกคนหนึ่ง"โชวจิน กลับบ้านกันเถอะ" "โชวจินอันนี้อร่อยนะ" "โชวจินค้างด้วยได้มั้ย?" แต่บางทีมันก็ติดเกินไป!