"อาคาอาชิ นายอยากจะมาร่วมโปรเจคต์กับฉันมั้ย" "คุณอยากจะทำอะไรครับ?" ริมฝีปากบางระบายยิ้ม นิ้วเรียวดับควันบุหรี่ก่อนจะมองหน้าอีกฝ่าย "บทสัมภาษณ์ The Purpose of life น่ะ" อาคาอาชิตอนนี้กำลังตาวาวเลยล่ะ

"คายะ" "รู้แล้วน่า ไม่ต้องกังวลหรอก นายทำได้" กล่าวพร้อมกับลูบเส้นผมสีนำ้ตาลอ่อนอย่างเบามือ ริมฝีปากบางระบายยิ้มยามคนตรงหน้าเริ่มคลายกังวล "ฟังนะ สำหรับฉัน นายคือคนที่เก่งที่สุด เจ้างั่งโทรุ"

"ทั้งที่จอมพลเสนอชื่อตั้งหลายครั้ง ทำไมเธอถึงไม่เลื่อนเป็นพลเอกสักที?" "ฟังนะสโมกเกอร์ ถ้าให้ฉันรับใช้ไอ้พวกแก่บ้านำ้ลายกับเผ่ามังกรฟ้านั่นนะ ฉันเอาปืนยิงตัวเองตายดีกว่า"

ริมฝีปากฉีกยิ้มกว้างยามหันกลับมามองกองซากศพบนตึกร้าง ก่อนจะตัดสินใจกระโดดลงเพื่อหวังจะปลิดชีพตัวเองรอบที่ล้าน และครั้งนี้ก็ด้วย"นาย...มาช่วยฉันทำไม!?""ก็เธอจะโดดนี่"เวรเอ้ยเธออยากตาย

"เฮ้ โอมิคุง ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ เหมือนรู้จักกันมาก่อนเลย?" "แฟนเก่าฉันเอง" "ห้ะ!?" อัตสึมุร้องเสียงหลงทันที เพราะแฟนเก่าที่ว่าก็คือผู้จัดการทีมคนใหม่ นี่มันอะไรล่ะวะเนี่ย

"ฉันดูเหมือนคนไร้พรสวรรค์รึเปล่า?" เธอได้ยินแบบนั้นถึงกับหลุดหัวเราะพรืด"ฮ่าๆ จะไร้พรสวรรค์ได้ยังไงกัน มีคนเก่งแบบนายในทีมน่ะ ดีที่สุดแล้ว" คิตะ ชินสุเกะตอนนี้เขารู้สึกตัวได้ว่า ตัวเองยืนร้องไห้อยู่

ร่างบางเคาะประตูห้องด้วยท่าทางหงุดหงิดเพราะเจ้าของห้องดันส่งเสียงดังรบกวนคนที่อยู่ห้องข้างล่างอย่างเธอเข้าจนนอนไม่หลับ "ช่วยเบาเสียงหน่อยค่ะ" "ขอโทษฮะ อ๊ะ! ฮิโตชิจจินี่" คนส่งเสียงดังคือแกเองหรอคิเสะ!

"เหนื่อยมั้ย?" "นิดหน่อย"กัปตันทีมบาสพูดอู้อี้อยู่ตรงไหล่เล็ก เงยหน้าขึ้นยามคนตัวเล็กสะกิดตน นัยน์ตาเบิกกว้างเมื่อจู่ๆคนในอ้อมกอดก็ดึงเขาเข้าไปจูบ ทำไมแฟนของเขาน่ารักขนาดนี้วะ บ้าเอ้ย!

ร่างสูงเดินต้อนอีกฝ่ายจนติดกำเเพง มือหนาเชยคางเล็กขึ้น ลดใบหน้าลงจนสันจมูกชนกัน "ผมไม่ใช่เกย์ครับ แล้วก็ไม่ได้เคะด้วย" อ้าวหรอ

"สัตวแพทย์ไม่ได้รักษาแค่สัตว์ทั่วไปเหรอ?" "ผมไม่ใช่หมอหมาครับ เหมือนสถาปัตย์ที่ไม่ใช่จิตรกรนั่นแหละ" "หว่า น้องเมงุมิหงุดหงิดอีกแล้ว" หัวเราะร่ายามหยอกอีกฝ่ายสำเร็จ ไม่ว่ากี่ปีเขาก็ไม่เปลี่ยนไปเลย

"ไม่เป็นแล้วได้มั้ย ผู้ใช้คุณไสยน่ะ" "คงไม่ได้ครับ คุณล่ะอยากกลับไปมั้ย?" "ฉันรักนายนะ แต่ฉันขอมองจากทิศเหนือแบบเดิมดีกว่า" ดวงตาคู่สวยจับจ้องคนตรงหน้าครู่หนึ่ง คงเป็นบทสนทนาสุดท้ายของเธอกับเขาแล้ว

"เพียงแค่เลือดหยดเดียวชีวิตเจ้าจะเปลี่ยนไปตลอดกาล" ชายปริศนากล่าวกับนางก่อนทุกอย่างจะดับลง มันได้ผลจริงๆนั่นแหละ แต่พอลืมตามองดูดีๆ ให้ตายสิ นางย้อนกลับมาสมัยตนยังอายุ18!

คนอะไรก็ไม่รู้อยู่ดีไม่ว่าดีดันไปเตะกระป๋องนำ้อัดหัวประธานกรรมการคุมกฎสุดโหดซะได้งานนี้บอกเลยมีแต่เละกับเละ!

มีคนในโรงเรียนบอกต่อกันว่านอกจากมุราซากิบาระจะติดฮิมุโระแล้วเขายังมีคนที่ติดมากกว่าอยู่อีกคนหนึ่ง"โชวจิน กลับบ้านกันเถอะ" "โชวจินอันนี้อร่อยนะ" "โชวจินค้างด้วยได้มั้ย?" แต่บางทีมันก็ติดเกินไป!

"ฉันไม่ได้ชอบเธอซักหน่อย-นาโนะดาโยะ!" "อ้อหรอ" เหล่หางตามองร่างสูงกว่าก่อนจะแสยะยิ้ม หน้าของเขาแดงหมดแล้ว

ถ้าหากคนที่คุณแอบรักข้างเดียวมานานวันหนึ่งเขาเข้ามาตีสนิทกับคุณ คุณจะทำอย่างไร?

"Itadori kun? He's a good boy and I think that he deserves a good things too."