ไม่พบรายการคอลเล็กชัน
เรามีคอลเล็กชันในระบบมากมาย
ลองมาหาคอลเล็กชันเรื่องโปรดของคุณกัน
ริมฝีปากฉีกยิ้มกว้างยามหันกลับมามองกองซากศพบนตึกร้าง ก่อนจะตัดสินใจกระโดดลงเพื่อหวังจะปลิดชีพตัวเองรอบที่ล้าน และครั้งนี้ก็ด้วย"นาย...มาช่วยฉันทำไม!?""ก็เธอจะโดดนี่"เวรเอ้ยเธออยากตาย
รอยยิ้มที่สว่างจ้าราวกับแสงอาทิตย์ ดวงตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่นและสุขุมกำลังจ้องมองหญิงสาวตานิ่งค้าง ก่อนจะกล่าวประโยคทักทายออกมา "ราเม็งมันไม่อร่อยขนาดนั้นเลยรึ?" เอ๊ะ ไอ้เด็กนี่
"เหนื่อยมั้ย?" "นิดหน่อย"กัปตันทีมบาสพูดอู้อี้อยู่ตรงไหล่เล็ก เงยหน้าขึ้นยามคนตัวเล็กสะกิดตน นัยน์ตาเบิกกว้างเมื่อจู่ๆคนในอ้อมกอดก็ดึงเขาเข้าไปจูบ ทำไมแฟนของเขาน่ารักขนาดนี้วะ บ้าเอ้ย!
"เพียงแค่เลือดหยดเดียวชีวิตเจ้าจะเปลี่ยนไปตลอดกาล" ชายปริศนากล่าวกับนางก่อนทุกอย่างจะดับลง มันได้ผลจริงๆนั่นแหละ แต่พอลืมตามองดูดีๆ ให้ตายสิ นางย้อนกลับมาสมัยตนยังอายุ18!
ฮีโร่มันน่ารำคาญ...เจ้าหล่อนปิดโทรทัศน์ก่อนจะพลิกตัวกลิ้งไปมาบนโซฟาอย่างเบื่อหน่าย "เบื่อหรอ" "ก็เห็นๆกันอยู่" "ออกไปป่วนพวกฮีโร่เล่นกันมั้ยล่ะ?" ลุกขึ้นยืนแทบไม่ทัน ดาบิรู้ใจเธอจริงๆ
ท่ามกลางถนนยามคำ่คืนมีเพียงแค่แสงไฟริมทางและเสียงสายลม ดวงตาทั้งสองคู่สบตากันเนิ่นนานจนหญิงสาวปริปาก"โดฟลามิงโก้" "เรียกฉันว่าดอฟฟี่" นี่เขาเรียกว่าสารภาพรักหรือปล่าวนะ
บางทีหล่อนอาจจะอยู่เซาท์บลูนานเกินไป ถึงได้ตกข่าวทุกเรื่องแม้กระทั่งเรื่องที่แม่จะจับเธอแต่งงาน"นี่คือคนที่แม่เลือกให้ ห้ามปฏิเสธ" "แม่ว่ายังไงนะคะ" จะให้แต่งกับโจรสลัดเนี่ยนะ เธอเป็นทหารเรือนะแม่!
มีคนในโรงเรียนบอกต่อกันว่านอกจากมุราซากิบาระจะติดฮิมุโระแล้วเขายังมีคนที่ติดมากกว่าอยู่อีกคนหนึ่ง"โชวจิน กลับบ้านกันเถอะ" "โชวจินอันนี้อร่อยนะ" "โชวจินค้างด้วยได้มั้ย?" แต่บางทีมันก็ติดเกินไป!
"ฉันไม่ได้ชอบเธอซักหน่อย-นาโนะดาโยะ!" "อ้อหรอ" เหล่หางตามองร่างสูงกว่าก่อนจะแสยะยิ้ม หน้าของเขาแดงหมดแล้ว
ร่างบางเคาะประตูห้องด้วยท่าทางหงุดหงิดเพราะเจ้าของห้องดันส่งเสียงดังรบกวนคนที่อยู่ห้องข้างล่างอย่างเธอเข้าจนนอนไม่หลับ "ช่วยเบาเสียงหน่อยค่ะ" "ขอโทษฮะ อ๊ะ! ฮิโตชิจจินี่" คนส่งเสียงดังคือแกเองหรอคิเสะ!
ร่างสูงเดินต้อนอีกฝ่ายจนติดกำเเพง มือหนาเชยคางเล็กขึ้น ลดใบหน้าลงจนสันจมูกชนกัน "ผมไม่ใช่เกย์ครับ แล้วก็ไม่ได้เคะด้วย" อ้าวหรอ
ถ้าหากคนที่คุณแอบรักข้างเดียวมานานวันหนึ่งเขาเข้ามาตีสนิทกับคุณ คุณจะทำอย่างไร?
จำได้ว่าเมื่อกี้เธอยังเดินเล่นอยู่เลยแล้วทำไมถึงได้มาอยู่ในห้องนอนล่ะแล้วไอ้ชุดนักเรียนของนามิโมรินี่มันคืออะไร??ญี่ปุ่นมีจังหวัดชื่อนามิโมริด้วยเรอะ!?
"เพื่อนรัก..."คำพูดนี้ได้ยินทีไรทำไมหัวใจของเธอถึงต้องรู้สึกเจ็บด้วยล่ะ?
คนอะไรก็ไม่รู้อยู่ดีไม่ว่าดีดันไปเตะกระป๋องนำ้อัดหัวประธานกรรมการคุมกฎสุดโหดซะได้งานนี้บอกเลยมีแต่เละกับเละ!
แอมเบรียนเน่ คาลเดอร์ ไม่ชอบฤดูหนาว จนกระทั่ง "ฤดูหนาวก็สนุกดีออก เจ้าจะไม่ชอบมันจริงๆหรอแอมเบรียนเน่?" ก็ได้ เธอชอบฤดูหนาวก็ได้
ทุกครั้งที่ฝนตกเขามักจะมองสายฝนเหล่านั้นแล้วนึกถึงวันแรกที่เขาได้พบกับเธอ…ผู้เป็นดั่งโลกทั้งใบของเขา
วันนี้เป็นวันเกิดของผู้มีศักดิ์เป็นบอสของหน่วยลอบสังหารทุกคนในหน่วยกำลังฉลองอย่างมีความสุขจนเวลาล่วงเลยมานานความสนุกจึงหมดลง ป้าบ! "ซันซัสกลับห้องเดี๋ยวนี้!!!" เวรเเล้วเมียมา...
“ชอบเบสบอลเหมือนกันหรอ” “เปล่า” “แล้วชอบอะไรล่ะ” “ชอบนาย” วินาทีต่อจากนั้นเขาไม่รู้เลยว่าความซวยทั้งหมดจะตามมาไวราวกับติดจรวด เพียงเพราะคำสารภาพรักแสนเรียบง่ายนี่
เส้นผมยาวสลวยสีดำขลับ ใบหน้าเรียวสวย ดวงตาสีนำ้ตาลกลมโต จมูกเล็กพอประมาณ ริมฝีปากบางสีแดงสดดหมือนกุหลาบป่า ผิวขาวดุจหิมะ แต่ช้าก่อนใยจึงมีหูกับหางโผล่มาล่ะ "เมียรักเจ้าเปลี่ยนไป!!" เอาเมียเขาคืนมานะ