“ข้ารักท่าน…ที่รักของข้า แต่รักมิมากพอ จึงมิอาจเสียสละสิ่งที่อยู่ในอุ้งมือเพื่อท่าน” เสียงแว่วหวานเอ่ยบอกอย่างแผ่วเบา ราวกระซิบ

มู่ลู่หลิน หญิงสาวที่เกิดมาพร้อมความงามเป็นเลิศ แต่น่าเศร้าที่โชคชะตากลับไม่ได้มอบชีวิตที่งดงาม บื้องหน้าคือรอยยิ้มอ่อนหวานที่สะกดทุกสายตา แต่เบื้องหลังกลับเต็มไปด้วยขวากหนามและบททดสอบแห่งโชคชะตา

จากธิดาเทพ ผู้มีเหล่าทัพอยู่ในกำมือเรือนแสน มีชิงหลง สัตว์บรรพกาลทั้งสี่ เป็นองค์รักษ์กลับพลาดท่าให้กับยาสลายจิตวิญญาณเทพ จนต้องถอดจิตลงมาเกิดใหม่ เรื่องวุ่นวายต่างๆจึงเกิดขึ้น "ข้าไม่กลับ" เพี๊ยะ

เมื่อลูกสาวคนเล็กแห่งจวนแม่ทัพ ก้าวเข้าสู่วัยปักปิ่น ความงามของนางกลับสั่นสะเทือนถึงวังหลวง นามของ “ตั๋วเหยาเหยา” กลายเป็นที่โจษจันไปทั่วเมืองหลวง มิใช่เพียงเพราะเป็นบุตรีแห่งตระกูลตั๋วผู้มั่งคั่ง และ

ในมือมีเพียงความทรงจำจากอดีตชาติ และทักษะการทำอาหารที่ไม่เป็นสองรองใคร นางจึงใช้ "รสชาติ" เป็นหมาก สร้าง “หออรรถรส” ที่มิใช่เพียงเหลาอาหาร แต่คืออาณาจักรลับที่โยงใยข่าวสาร อำนาจ และชีวิตคน

ข้าหลินซูเม่ย ดวงดอกท้อดอกนี้ จะไม่มีวันให้พวกมันได้สมดังปราถนา ข้าขอสาบานต่อฟ้า ดิน ว่าจะลากพวกมันลงตายคาเท้าข้าผู้นี้ ข้าจะใช้ร่างของพวกมันเพื่อเหยียบย่ำขึ้นไปให้สูงส่งดังเดิมเหมือนที่พวกมันทำกับข้า

ริเรีย หญิงสาวผู้มีดวงตาสีทองและพลังเวทย์โบราณที่พร้อมจะพลิก ชะตาชีวิตของทุกคนไว้ในกำมือ เธอถูกลอบสังหารก่อนวันเกิดอายุ 11 ปี ก่อนการปลดผลึกมนตร์โบราณ แต่ทว่า....