“ประธานบริษัท ว่างถึงขั้นนั่งโทรหาคนอื่นสุ่มสี่สุ่มห้าเลยหรือคะ” “ครับ ว่างแบบนั้นแหละ” “แต่ฉันไม่ว่างค่ะ ถ้าไม่มีอะไร ขอวางสายนะคะ” “ไม่ได้เจอกันตั้งนาน กินข้าวด้วยกันหน่อยไหม" "ไม่สะดวก สวัสดีค่ะ!"

“พี่แดนช่วยวางตัวดีๆหน่อยได้ไหม บี๋ไม่อยากถูกจับตามองมากเกินไป” "จะให้พี่ทำเมินทั้งที่เรารู้จักกันดีน่ะเหรอพี่ทำไม่ได้หรอก" "จะไปยากอะไรคะก็แค่ทำตัวเหมือนสามสี่ปีที่ผ่านมา" "บี๋!"เขตแดนเรียกเสียงเข้ม

‘ทัชทิชา’ เลือกเป็นลูกไก่ในกำมือของ ‘กรรณ กฤษฏิ์หิรัญ’ แลกกับความช่วยเหลือเป็นเงินแปดหลัก ทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่าความสัมพันธ์ครั้งนี้ ไม่แคล้วเป็นเธอที่จะเสียทั้ง ‘ตัว’ และ ‘หัวใจ’

"ฉันไม่โอเคถ้านายจะพักที่นี่ ไปหาที่อื่นได้ไหม" "ไล่กันแบบนี้เลยเหรอ" "นายคงไม่มีปัญหากับการหาห้องอยู่หรอกมั้ง" "ไม่มี แต่แค่ไม่อยากหา" “แต่นายจะมาอยู่ที่นี่ไม่ได้!” “ทำไม กลัวถ่านไฟเก่าจะคุหรือไง"

'หนีเรียน หนีเพื่อน หนีรัก สอบตก อกหัก รักคุด ตุ๊ดเมิน ไปย้อมใจกับเราได้ที่ บ้านมะปิน!' มีนมีนาตัดสินใจหนีรักครั้งสำคัญในชีวิต ด้วยการไปค่ายอาสา ที่นั่นทำให้เธอได้พบเขา พ่อม่ายลูกติดและแมวอีกหนึ่งตัว!

ซีรีส์ พงษ์พิพัฒน์สกุล โอบบูรพา กอดอาคเนย์ อ้อมแขนพายัพ

- จองชื่อเรื่อง - ซีรีส์ พงษ์พิพัฒน์สกุล โอบบูรพา กอดอาคเนย์ อ้อมแขนพายัพ

ซีรีส์ พงษ์พิพัฒน์สกุล โอบบูรพา กอดอาคเนย์ อ้อมแขนพายัพ

'เฌอริตา' เป็นหงส์ปีกหักที่เลือกหลบฝนใต้ปีกของ 'จิราวัฒน์' โดยหารู้ไม่ว่าเจ้าของปีกนั้นจะพันธนาการเธอไว้ตลอดไป!

‘เบญยาวีร์’ พาตัวเข้าไปใกล้ชิด ‘หมอมิณทร์’ หวังใช้ความสนิทสนมชิดเชื้อแบบเนื้อแนบเนื้อเปลี่ยนใจเขา โดยไม่รู้เลยว่าปลายทางของความสัมพันธ์จะเป็น ‘ชั่วคราว’ หรือว่า ‘กาลนาน’

"ได้พี่แล้วคิดจะหนีงั้นหรือ ไม่มีวันซะหรอก!"

กันติชาตกปากรับคำแต่งงานกับอชิระเพราะความรักที่มีให้เขาเป็นทุนเดิมอยู่เต็มหัวใจ แต่กลับไม่รู้เลยว่าเขาแต่งงานกับเธอ เพราะรัก...เหมือนกันหรือเปล่า?

'เธอ' เชื่อในทฤษฎีโลกกลมนะ แต่ก็ไม่คิดว่าจะกลมถึงขนาดเหวี่ยง 'เขา' ให้หวนกลับมาในฐานะเจ้านาย!

ในวันที่เธอรักเขาหัวปักหัวปำแต่เขากลับใจร้าย คอยผลักไสเธอสารพัด ในวันที่เธอจะหมดรัก เขากลับหวนมาด้วยมาดชายหนุ่มแสนร้ายกาจ "รู้อะไรไหมลลิส ผมไม่ใช่แค่กลืนน้ำลายตัวเอง แต่จะกลืนน้ำลายคุณด้วย" -ไปป์ ธิติ

“เมื่อกี้เรียกฉันว่าไงนะ” “พี่โชนค่ะ” “คุณโชน ไม่ใช่พี่โชน” “ทำไมกระจิบเรียกพี่โชนได้ล่ะคะ” “นั่นกระจิบ ไม่ใช่เธอ” “สองมาตรฐาน” ช่าง! เขาแค่กลัวอดใจไม่ไหว 'อะ อะ พี่โชนขา' ฉิบหาย! เขาคิดสัปดนอีกแล้ว

“อิ้งค์ไม่ใช่คนที่พูดจาไม่รู้เรื่องขนาดนั้น ขอแค่พี่วินน์พูดมา อิ้งค์ก็พร้อมจะรับฟังทุกอย่าง” เสียงหวานละล่ำบอก ขณะทอดสายตามองหน้าเขาผ่านม่านน้ำตา “อิ้งค์ผิดอะไรหรือคะ” “ฉันเบื่อเธอแล้ว!”

“มีอะไร” “หนูจะดรอป หนูจะไม่ฝึกงานที่นี่แล้ว” “ลืมไปหรือเปล่า ว่าเหตุผลที่เธอมาอยู่ที่นี่ ไม่ใช่แค่ฝึกงาน” “หนูรู้ หนูไม่ลืมหรอกค่ะ” “ก็ดี จะได้จำไว้ว่าเธอจะไปจากที่นี่ได้ ก็ต่อเมื่อมีเงินมาใช้หนี้!"

จองชื่อเรื่อง

จองชื่อเรื่อง

จองชื่อเรื่อง