ต้ายวี่

ในวันที่นางรักเขาสุดดวงใจ เขากลับย่ำยีความรักของนางอย่างไม่ไยดี หัวใจที่เคยบริสุทธิ์ถูกหยามเหยียดเหลือเพียงความด้านชา เมื่อวันที่นางหมดใจ ไยเขาจึงมาเหนี่ยวรั้ง ต้องการสิ่งใดจากนางกันแน่

ทะลุมิติมามีทั้งสามีและลูกเลี้ยงสาว ชีวิตเรียกว่าลงตัวสุดๆ แต่เดี๋ยวก่อน! ทำไมไอ้ผัวเฮ็งซวย และยัยหมวยตัวแสบถึงได้รังเกียจเธอเช่นนี้ ไป๋จ้าวเหม่ยที่ผ่านมาเธอเลี้ยงดูพวกเขายังไงกัน!

ไม่เพียงแค่รักษาขาที่บาดเจ็บ แต่หัวใจที่เคยเจ็บปวดจากเขาคนเดิมก็ต้องการได้รับการรักษาเช่นกัน "สิบปีก่อนแกเคยทำหัวใจฉันบาดเจ็บ วันนี้หน้าที่บำบัดรักให้ฉัน แกก็ต้องรับผิดชอบไอ้หมอเถื่อน!"

“เวลาตกฟากใครเขาให้กันง่าย ๆ ล่ะอีโง่ กูบอกเลยว่ามึงกำลังจะเจอของใหญ่” “จ้ะ! พ่อหมอ ใบบัวก็คิดว่าคงจะใหญ่มาก นี่ขนาดมองแค่ตานะ ถ้าจับด้วยมือน่าจะใหญ่กว่าที่เห็น”

คำโปรย ไม่คิดว่าการช่วยชีวิตบุรุษแปลกหน้าในป่าวันนั้น จะเปลี่ยนแปลงชีวิตนางไปตลอดการ บุรุษที่ข้าเก็บได้ในป่า คือสามีของข้าผู้นี้ “หากอยากตอบแทนบุญคุณก็ใช่ว่าจะไม่ได้ เช่นนั้นเป็นสามีของเข้าเถิด”

ต่ำศักดิ์ ไร้ค่าแล้วอย่างไร ในสายตาของนาง เขาคือยอดบุรุษผู้สง่างาม ความอัปยศที่เขาเคยได้รับ ความเจ็บช้ำที่เขาเคยต้องอดทน วันนี้นางจะทวงคืนให้เขาเอง "บุรุษของข้า ใครกล้าแตะต้องก็ลองดู"

"สายเลือดอย่างไรก็ตัดไม่ขาด" เมื่อหลิวชิงเฟยทะลุมิติมาพร้อมคำสั่งเสียสุดท้ายของพี่สาวให้เธอพาหลานชายไปเจอพ่อของเขา เธอจึงจำใจต้องทำตาม ส่วนพ่อของเด็กจะรับหรือไม่ใครจะไปสนแค่หลานเพียงคนเดียวเธอย่อมเลี้

คำโปรย เกิดใหม่ทั้งทีดันมาอยู่ในยุค 80 ชีวิตยากลำบากไม่พอยังเป็นแม่หม้ายนิสัยชั่วร้ายที่ผัวตายทิ้งภาระก้อนตัวเอาไว้ให้ ต้องหาเลี้ยงเจ้าก้อนแป้งสองก้อนและหนี้สินกองโตญาติผัวรังแกจ้องแต่จะเอาเปรียบอยู่

ทะลุเวลามาเกิดใหม่ทั้งทีดันเกิดมาเป็นนางร้ายร่างท้วมในนิยายที่เพิ่งอ่านได้เพียงสามบทเป็นภรรยาที่ร้ายกาจแล้วยังเป็นมารดาที่แสนใจร้ายที่สำคัญในรีวิวของเรื่องยังบอกจุดจบไว้ว่า นางร้ายผู้นี้ตายอนาถอีกด้วย

นั่งรีวิวนิยายอยู่ดีๆจ้าวลี่หลินก็ทะลุมิติมาเกิดใหม่เป็นนางร้ายที่ต้องตายในนิยายสวรรค์เหตุใดต้องกลั่นแกล้งกันถึงเพียงนี้แล้วสามีผู้นี้มิใช่ว่าคือแม่ทัพเก่งกาจหรือไรเกิดอะไรขึ้นจึงได้มาเป็นชาวสวนแบบนี้

ใครจะไปรู้ว่าคนโง่ ๆ ทึ่ม ๆ คนนั้น โตมามันฮอตขนาดนี้ ให้ตายนี่ฉันพลาดอะไรไป ถ้ารู้ว่ามันจะทั้งหล่อทั้งเก่งขนาดนี้ ฉันไม่เซย์โนหรอกย่ะ ก็ช่วยไม่ได้ ฉันคนนี้ไม่ชอบคนโง่นี่นา So Sorry ฉันไม่ชอบคนโง่

ความทะเยอทะยานผลักดันให้นางปีนขึ้นสู่ตำแหน่งฮองเฮาทว่ายังมิทันจะได้เสวยสุข กลับถูกฮ่องเต้ผู้เป็นสวามีสวมข้อหากบฏลงบนหัวของนาง เกิดใหม่ครานี้นางไม่ขอเป็นฮองเฮาของฮ่องเต้สารเลวผู้นั้นชีวิตนี้นางลิขิตเอง

ความรักที่นางมอบให้ แต่เขากลับตอบแทนด้วยการทำให้ครอบครัวนางต้องล่มสลายไปกับตา ทว่าสวรรค์เมตตาให้โอกาสนางหวนคืนมาอีกครั้ง ชาตินี้นางไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับเขาอีกต่อไป ที่ใดมีท่าน ที่นั่นย่อมไม่ข้า!

นางควรจะนั่งเกี้ยวเจ้าสาวเข้าจวนท่านจอหงวนมิใช่หรือ แล้วเหตุใดนางจึงฟื้นขึ้นมากลางป่าเช่นนี้เล่าทั้งคนที่ช่วยเหลือนางยังเป็นหัวหน้าโจรที่ราชสำนักต้องการตัวหากอยากมีชีวิตอยู่รอดก็ต้องจับโจรมาเป็นสามี

ความผิดพลาดเดียวของนางในชาติก่อนคือการปล่อยให้ความรักบดบังตาจนส่งเสริมบุรุษชั่วช้าให้ได้ครองบัลลังก์ หวนคืนกลับมาคราวนี้นางไม่มีวันยอมถูกทรยศอีก รสชาติของความเจ็บปวดเป็นเช่นไรนางจะสนองคืนให้อย่างสาสม!

หวงความโสดมาก็หลายปี ใครจะคิดว่าแค่เมาเข้าผิดห้องก็ต้องได้เมียเพราะผิดผี หากให้แต่งเขาก็ยินดี แต่เมียเด็กดันห้ามไม่ให้ชนไก่ หากไม่อยากให้ชนไก่ เช่นนั้นเขาก็จะชนเธอแทนก็แล้ว ดูสิว่าชนไก่หรือชนเมียเด็กจ

ก็แค่เมียตามสั่ง ให้ทำอะไรก็ต้องทำ แต่อย่ามาล้ำเส้น จำใส่หัวเอาไว้ ห้ามหึง ห้ามหวง ห้ามทวงสิทธิ์ใด ๆ ทั้งสิ้น

ไหนท่านนักพรตบอกว่านางมีชะตาบุรุษพิทักษ์อย่างไรเล่า แต่ทำไมยามนี้จึงเป็นชะตาบุรุษพิฆาตกันต่อหน้าผู้คนเขากดกระบี่ลงบนคอนาง ลับหลังผู้คนกลับกดนางลงบนเตียง ช่างน่าโมโหนัก!!

หลังจากฟื้นขึ้นมาเขาก็เป็นคนแรกที่นางเห็นหน้า ชีวิตนี้สามีของข้าต้องเป็นท่านเท่านั้น หากไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล หากยังไม่ได้ผลข้าก็จะจับเขากดลงเตียงเสียเลย "ชีวิตของข้ามอบให้ท่านแล้ว”

เขาตราหน้าเธอว่าเป็นเพียงแค่กาฝาก คนหน้าด้านที่มาอาศัยอยู่ในบ้านเขา ต่อให้เธอทำดีแค่ไหนเจียมตัวเท่าไร แต่สำหรับเขากลับไร้ค่าเสมอ "เธอมันน่ารังเกียจ ไร้ค่ายิ่งกว่าขอทานข้างถนน ผู้หญิงหน้าเงิน!!"