"อ้อ..พล.อ.ต.ย่อมาจากพลอากาศตรีครับผม ส่วนอีกฝั่งคือตราหน่วยรบจู่จมทางอากาศครับ" เขาตอบคำถามเด็กนักเรียนที่มีนักข่าวถือไมจ่อปากอยู่ "บึ้ม!" "เหวอ! กลายเป็นเด็กน้อยวัย6ขวบไปได้ยังไงว่ะ!" "..."

เมื่อเย่วซิวหมิงอายุครบ 18 ปีได้สัมผัสกับต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งเข้าเขาพบว่ามีพลังบางอย่างไหลเข้ามาในตัวจนรู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก คิดไม่ถึงพลังที่ว่าจะทำให้เขาปลูกพืชวิญญาณได้และมีพลังกายแข็งแรงมาก“…”

"เอ๋! นี่คือแหวนอะไรใครเอามาสวมที่นิ้วให้เนี่ย! โว้! มันคือแหวนมิติหรือว่าฉันกำลังจะทะลุมิติเหมือนที่เคยอ่านในนิยายเมื่อคืนกันนะไม่ได้การละไปซื้อของเก็บไว้ในแหวนดีกว่า..."

นี่ข้ากำลังแต่งงานให้กับบุรุษผู้โหดเหี้ยมนี่นะหย่งเหล่ยคิดในใจขณะสำรวจการแต่งกายของตนไปด้วยเมื่อรับความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมเสร็จก่อนจะได้ยินเสียงเหมือนหุ่นยนต์ดังขึ้นในหัว"เสียงผู้ใดพูดกัน"ฮุ่ยเหอ

"อืม..ถ้าเจ้าไม่ต้องการเช่นนั้นเขาผู้นั้นเป็นของข้าแล้ว"พูดจบพอดีกับที่หยาอิงได้ยินเสียงเหมือนหุ่นยนต์ดังขึ้นมาในหัว"โอ๊ะ!นี่มันไร่ผสมของท่านพ่อนี่..."หยาอิงมองพื้นที่มิติมีพืชผลและสัตว์เลี้ยงของเธอ..

"ติ๊ง ๆ! พื้นที่มิติร้านอุปกรณ์วาดเขียนติดตั้งสำเร็จ..." "ช่างโชคดีเหลือเกินที่ข้ามมิติมาพร้อมกับร้านของตัวเอง"ซู่หว่านเออร์นอนมองหลังคามุงด้วยหญ้าในห้องนอนโทรมๆ ข้างๆ มีบุรุษตัวสูงใหญ่นอนหลับสนิทอยู่

"ที่นี่ที่ไหนกันไม่ใช่ว่าฉันกำลังนั่งอ่านนิยายอยู่หรอกเหรอโอ๊ย!ปวดหัวจัง!เอ๋!อย่าบอกนะว่าฉันทะลุมิติเข้ามาในนิยายที่กำลังอ่านอยู่..เฮ้ย!"

ติ้ง!ติ้ง!ระบบแลกเปลี่ยนสำเร็จ"เฮ้อ!ก็ยังดีที่ไม่ทะลุมิติมาตัวเปล่า"เถาเย่วถอนหายใจพร้อมกับเปิดผ้าม่านมองออกไปนอกเกี้ยวขณะเดินทางไปบ้านเจ้าบ่าวอย่างปลงตกเมื่อรู้แล้วว่าตัวเองกำลังทะลุมิติมาในยุคโบราณ

เมื่อเทพพฤกษาไม่อาจตัดผ่านเป็นเทพขั้นสองได้จึงถูกสายฟ้า19สายฟาดใส่ร่างจนกายหยายดับสูญดวงจิตจึงได้ข้ามมิติเข้ามาในร่างผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่แต่งงานแล้ว"บังอาจ!ข้าเป็นถึงเทพ เจ้ากล้าใช้ข้าหรือ..." ".."

"เฮ้ย!นี่ข้าเข้ามาอยู่ในร่างของบุรุษที่ตายเพราะรักที่โง่งมของเขาอยู่ฝ่ายเดียวหรอกหรือนี่แต่เอ๋!เหมือนว่าข้าจะเข้ามาอยู่ก่อนเจ้าของร่างเดิมจะแต่งให้กับแม่ทัพอะไรนั่น..."

"ฮ๊ะ!นี่ฉันขาดผู้ชายจนต้องมาแต่งกับไก่แทนแล้วหรือเนี่ย..."กานดาพึ่งเข้ามาอยู่ในร่างผู้หญิงโบราณได้เพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้นจึงร้องขึ้นด้วยความตกตะลึงก่อนจะมองไปยังเด็กน้อยอุ้มไก่มาหาด้วยสายตาอ่านยาก

"โอ้!นี่ฉันทะลุมิติมาอยู่ในร่างของผู้หญิงปากร้ายหรือนี่..คันตรงหลังมือจัง..เหวอ!ในนี้ไม่ใช่โรงงานเฟอร์นิเจอร์ของคุณพ่อหรอกเหรอ.."นิดาตื่นมาพร้อมกับความทรงจำของเข้าของร่างเดิมและได้รับพื้นที่มิติมาด้วย

"หา! คืออะไรพึ่งเข้ามาอยู่ในร่างผู้หญิงคนนี้สามีหม้ายลูกติดสองก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารแล้วเหรอ"ในหัวของเย่หลานซีมีแต่ตัวอะไรเอ่ยเต็มไปหมดขณะลงจากเกี้ยวเจ้าสาวแบบมึนงง"..."???

"เอ้ยๆ!สตรีชั่วร้ายฟื้นแล้วโว๊ย" "ทำไมนางถึงไม่ตายไปเสียจะฟื้นขึ้นมาทำไมเนี่ย..." "เอ๋!" เสียงใครมาพูดข้างหูของฉันไม่ใช่ว่าเราตายไปแล้วหรอกเหรอ "โอ๊ย!ปวดหัวจัง" นี่ฉันข้ามภพมาอยู่ในยุคโบราณหรือเนี่ย

ทำไมฉันถึงมานอนอยู่ข้างถนนได้กันไม่ใช่ว่ากำลังทำอาหารให้ลูกค้าอยู่หรอกเหรอ? "โอ๊ย!ปวดหัวจัง!" อั่ยหยานี่ฉันทะลุมิติมาอยู่ในร่างของผู้หญิงที่กำลังจะหนีไปกับชู้เหรอนี่ "..."

เมื่อเซียนปลาน้อยถูกสายอัสนีฟาดใส่ขณะเล่นน้ำจนกายเดิมดับสูญจึงใช้ดวงจิตของตนหลบหนีไปหาเทพไป่เฉียนเขาจึงส่งนางมาสร้างกายเดิมที่โลกมนุษย์ด้วยวัยเพียงสามขวบ โชคดีที่มีความทรงจำเดิมจึงนำของจากมิติมาใช้ได้

เซียวเหยาเข้ามาอยู่ในร่างของผู้หญิงมีชื่อเดียวกัน ได้กินยาฆ่าตัวตายหลังจากถูกคนรักหักหลังไปแต่งงานกับน้องสาวของตนและตัวเองถูกจับให้แต่งกับพ่อหม้ายลูกสามที่ชนบทแทน เธอยกหลังมือดูก็พบปานรูปโบติดผมเล็กๆ

เคยตามตื้อจนได้แต่งงานแต่พอแต่งงานกันแล้วเขากลับสนใจแต่คนรักในวัยเด็กของเขา"เกิดใหม่ครั้งนี้ฉันจะไม่สนใจนายอีกต่อไป..."

ไปหยานหรูแต่งงานกับบุรุษผิดเขาแอบมีลูกมีภรรยาอยู่ก่อนแล้วพอครอบครัวนางช่วยเหลือบิดาของเขาจนได้เลื่อนเป็นขุนนางขั้นสามก็ถูกเขากับสตรีนางนั้นร่วมมือกันฆ่าจิตสุดท้ายได้ขอให้ใครสักคนกลับมาแก้ไขเรื่องราว