「แรงพายุพัดพาชวนให้กลีบบุปผาปลิวปรายราวหิมะ แต่สิ่งที่ร่วงหล่นแท้จริงแล้วมิใช่หิมะ กลับเป็นสังขารข้าที่โรยรา」— เฮียคุนิงอิชชุ บทที่ 96

ฉันเจอตรอกที่ไม่คุ้นตาอยู่ไม่ไกลจากบ้าน เมื่อลองเดินเข้าไปก็พบกับกระจกบานใหญ่ตั้งอยู่ท่ามกลางพุ่มดอกกุหลาบ จำได้ว่าตอนนั้นฉันหันหลังกลับและกำลังจะเดินออกจากตรอกไป แต่พอรู้สึกตัวอีกทีก็ตื่นขึ้นมาในโลง

เพราะอาชญากรรมมันสักแต่จะเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ ตัวเขาจึงต้องลงมาจัดการด้วยตัวเอง แต่เขาไม่ได้อยากไปเรียน! "อายุปูนนี้แล้วยังจะให้ไปเรียนอีก บอสคิดอะไรกันอยู่ครับเนี่ย!?"

ถ้าจะเข้ามาก็เตรียมถังอ๊อกซิเจนด้วยนะ

ประวัติศาสตร์ได้ถูกเขียนขึ้นใหม่ จิตวิญญาณแห่งประเทศที่หายหน้าหายตาไปนานตอนนี้ได้โผล่มาในที่ประชุมแล้ว! [OC! Country]