มนต์จันทร์

เธอรักเขา ไม่ใช่เรารักกัน ความสัมพันธ์ที่เธอเข้าใจมาตลอดหลายปีว่าเป็นความรัก แท้จริงคือการหลอกลวงของผู้ชายที่มองเธอเป็นเพียงของเล่นชิ้นหนึ่ง

กว่าจะรู้ว่าสำหรับเทียร์เธอเป็นแค่ ‘นางบำเรอ’ ก็ในวันที่เธอรักเขาหมดหัวใจ

คนหนึ่งคิดไปไกล อีกคนไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าคู่นอนชั่วคราว

สิ่งเดียวที่เขาต้องการคือ ‘ใบหย่า’

กว่าจะรู้ตัวว่าถูกเลี้ยงต้อยมาเจ็ดปีก็ในวันที่ถูกจิรัสย์ลากขึ้นเตียง "ไม่ต้องห่วง ได้กันแล้วยังไงพี่ก็รับผิดชอบ" มัทนามองหน้าผู้ชายที่ฟาดเธอมาทั้งคืน บ้าบอ! ใครอยากให้เขามารับผิดชอบกัน

เจ้าสาวที่วาดฝันไว้ ไม่ใช่คนนี้ นายแพทย์หนุ่มจึงทำทุกวิถีทางเพื่อกดดันให้เธอยอมหย่า หากแต่ว่าไปๆ มาๆ กลับเป็นเขาซะเองที่อยากผูกมัดเธอไว้ไปตลอดกาล "แต่งแล้วแต่งเลย พี่ไม่หย่า!"

เขา ‘รักสนุก’ แต่เธอกลับคิด ‘ผูกพัน’ กว่าจะรู้ว่าสำหรับนายแพทย์ภวินท์แล้วทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความรัก แต่เป็นเพียงเรื่องสนุกชั่วครั้งชั่วคราว ก็ในวันที่เธอพึ่งรู้ตัวว่า ‘ท้อง’

เขาให้ค่าเธอเพียง 'นางบำเรอ' แต่เธอ.. รักเขาสุดหัวใจ

ความผิดพลาดที่เกิดจากหนึ่งคน ‘ต้องการ’ อีกคน ‘ร้าวราน’ นำคนสองคนที่ไม่ได้เกลียด ทว่าไม่ได้รัก ให้มาอยู่ร่วมกันในฐานะ ‘พ่อแม่ของลูก’

มิรันตีก้าวเข้าไปในชีวิตพัทธ์ด้วยฐานะ ‘ผู้หญิงขัดดอก’ พอครบกำหนดเวลาสามปีตามที่ได้ตกลงกันไว้ เธอกลับได้รู้ว่าตัวเอง ‘ท้อง’ พร้อมกับข่าวงานวิวาห์ของพ่อของลูกกับผู้หญิงอีกคน

ตอนแต่งงานบอกไม่เต็มใจ แต่พอเธอเอ่ยปากขอหย่า ผู้ชายใจร้ายซึ่งได้ชื่อว่าเป็นสามีกลับทำทุกทางเพื่อรั้งเธอไว้

คนหนึ่งอยู่อย่างรักเต็มหัวใจ อีกคนต้องการแต่จะไปเพราะหัวใจไม่เคยรัก "ถ้าสามปีของเราไม่มีค่า ขวัญจะหย่าให้"

หนึ่งคนรักสุดหัวใจ เข้าใจว่าระหว่างเราคือ ‘คนรัก’ หากแต่อีกคนย้ำชัดกับหัวใจตัวเองอยู่เสมอว่าผู้หญิงที่กกกอดอยู่ทุกวันเป็นได้มากสุดแค่ ‘คู่นอนระยะยาว’ ที่ไม่คิดฝังรากหยั่งลึกความรู้สึกไว้ที่หญิงสาว

สามปีก่อนเธอจากไปโดยไม่มีคำล่ำลา แต่วันนี้เธอกลับมาพร้อมกับหนูน้อยอีกคนที่บอกว่า ‘เป็นลูกเขา’

ไม่ได้รัก เขาแค่ 'หลอกใช้'

ฉัตรดาวเงยหน้ามองคนที่บอกให้เธอหาเสี่ยสักคนที่เลี้ยงดูกันได้ในระยะยาว "เสี่ยที่คุณเจตต์ว่า.." หญิงสาวก้มหน้า ไม่กล้าสบตาเจตต์ "หมายถึงคุณเหรอคะ"

ความรับผิดชอบที่เด็กเมื่อวานซืนถามหาคืองานวิวาห์และทะเบียนสมรส “ได้! ถ้าคุณอยากได้ผมมากนัก ผมจะสนองให้ แล้วอย่าหาว่าผัวที่คุณเลือกเองกับมือใจร้ายก็แล้วกัน”

สุดมือสอยจึงต้องปล่อยความหวัง ความฝัน ความพยายามสุดกำลังสุดท้ายผลตอบแทนไม่ใช่หัวใจ ทว่าคือความว่างเปล่า ไม่ว่าทำดีแค่ไหน แต่เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่พายุต้องการใบสมรสไม่ต่างจากโซ่ตรวนที่เขาอยากหลุดพ้น

รักทน หรือ.. ทนรัก ม่านหมอกไม่แน่ใจสักนิด

เธอ ‘เกลียด’ เขาตั้งแต่พบหน้า เขา ‘เสน่หา’ เธอตั้งแต่แรกเห็นทุกอย่างควรเป็นไปตามครรลองที่เหมาะสม ทว่าดันข้ามขั้นตอนเพราะทั้งคู่พลาดพลั้งมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งจนเพลงรักตั้งท้อง