ผมคิดว่าตัวเองโชคดีเกินไป โดยเฉพาะการได้คุณ

ล้มหัวฟาดฟื้นไปหนึ่งครั้ง ระลึกชาติที่ตัวเองเป็นเซียนได้ จากนั้นก็พบว่าไม่ว่าจะเกิดใหม่ในโลกไหนๆเขาก็ยังปากแซ่บเช่นเดิม

[ฮึบไว้โฮสต์นอกจากดวงตากับทรงผม อย่างอื่นของโฮสต์มันเฉิ่มเชยนี่น่า] คนฟังอย่างเยว่ชิงรู้สึกเจ็บจี้ดขึ้นมา ถ้าจะขนาดนี้ก็เอามีดมาแทงกันเลยเถอะ

ดวงตาสีส้มจ้องมองไปที่คนทั้งคู่ที่นั่งคุยกันที่อยู่ไม่ไกลมากนักแล้วรู้สึกเศร้า หนูแฮมไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันและดูเหมือนว่าขนมในวันนี้จะไม่อร่อยเอาเสียเลย...แต่ขอกินอีกคำก่อนนะจะหมดแล้ว

ความแค้นที่สุมในอกมีมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งคืนสนองให้มากกว่า ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหน

จากคนธรรมดาสู่การเป็นโอเมก้าฟีโรโมนต่ำ

ชาติก่อนก็เก็บขยะ แต่พอเกิดใหม่ก็เป็นคนเก็บขยะอยู่ดีแถมมีน้องพ่วงมาอีกหกคน ไป...ไอ้หนูทั้งหลายไปเก็บขยะ

ชีวิตดอกบัวขาวใครว่าง่าย นอกจากจะได้รับบทตัวประกอบร้ายๆมาหลายครั้ง พอกันทีครั้งนี้ดอกบัวขาวอย่างเขาจะปฏิวัติ พระเอกคนนั้นต้องเป็นของเขาเท่านั้น

"บัดซบ!แม่มึงสิตัวร้าย"ปาหนังสือลงกับพื้นอย่างโมโห เห็นได้ชัดว่านิยายเรื่องนี้มันบัดซบ โอเชี่ยนไม่ยอมเป็นตัวร้ายแน่ส่วนไอ้พระเอกคนนั้นนะมันเป็นพ่อของลูกเขา สีเทียน!ออดอ้อนแล้วปอกลอกสมบัติป่ะป๊ามันเลย

เพื่อความสงบสุขในชีวิตมู่หยางตัดสินใจจะเป็นคนดี แม้บ้านใหม่ของเขาจะมีชีวิตที่ลำบาก ย่ากับป้าเป็นอสรพิษ ก่อนจากกันกูขอเผาบ้านมึงก่อนเถอะอี้เหี้ย ยังยืนยันคำเดิมมู่หยางในโลกใบใหม่นี้คือคนดี