เมื่อจำเป็นหล่อนจึงตัดสินใจทิ้งหน้าที่การงานให้เพื่อนแบกภาระไป ตัวเองต้องกลับมารับผิดชอบหน้าที่ที่ไม่อยากได้รับ “ไอหมาบ้า” “ผมชื่อ เสือ” “ไอเสือบ้า” “ผมชื่อเสือ” “เออ ฉันรู้แกชื่อเสือ ไอปัญญาอ่อน”
เจ้าคุณพ่อทรงตรัสไว้เสมอว่า ไม่มีผู้ใดจะเหมาะสมกับเธอได้แล้ว ใช่ ไม่มีผู้ใด แต่แล้วทำไม คนสวนผู้นี้ถึงถูกเลือกเป็นคู่ครองของเธอได้
จากนี้ไปเขาจะเปลี่ยนผู้หญิงเหมือนเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่ได้ หากเขายังไม่เจอคนที่รักและแต่งงานด้วย หากเขายังคงข้อตกลงต่อไป เขาจะต้องมีเมียบำเรอประจำเตียงนี้คือหญิงสาวอายุเพียงสิบเก้าปี เขาดูเป็นไอแก่ไปเลยที
เพราะเธอคือนางร้าย ไม่ว่าทำอะไรก็ดูจะไม่ดีไปเสียหมด เพราะเขาเย็นชาหรือเพราะไม่มีใจให้เธอ แต่อย่าหวังว่าเธอจะยอมแพ้ จะร้ายจนกว่าจะรัก จะร้ายให้เขายอมเธอ
เด็กที่เกิดมาเป็นลูกของใครอย่างนั้นหรือ เสียงที่เธอฟังตั้งแต่ท้องจนบัดนี้ลูกชายของเธอสามขวบไปแล้ว “คุณลุงเขาไม่ใช่พ่อคับ เขาเป็นป๋า พี่คิวรู้” “ป๋า?ลูกรู้หรือ” “พี่คิวรู้ป๋าก็คือคนที่มาชอบแม่กัญไงคับ"
เขาเป็นเจ้านาย ท่องไว้ว่าเขาจะไม่กินพนักงานของตัวเอง แต่ทำไม? เลขาของเขาถึงได้สวยสวยวันสวนคืน เขาแทบคลั้งตายคาโต๊ะทำงาน ฮึ เขาเป็นคนแนะนำทำให้สวยแล้วจะให้ใส่อวยถวายคนอื่นงั้นรึ เขาไม่ยอมหรอกของชิมก่อน
เมื่อความรักที่มอบให้ไม่ได้รับตอบเธอจึงถอนตัวออกมา ทว่าความเจ็บไม่ได้เลือนไป "แล้วที่ผ่านมาละ ที่แสงทำเพื่อคุณทุกอย่าง" "ก็ปล่อยให้มันผ่านไป" “ผ่านไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น” "ใช่"
เพราะเขาเธอจึงมีชีวิต เพราะเขาเธอจึงมีทุกอย่าง แต่ในทุก ๆ อย่างเขาไม่จำเป็นต้องมีเธอ "คุณท่านไม่ได้บอก" "แล้วมาทำไม" "ก็มาเป็นเมีย" -0-
