"หอพักศิขริน" เป็นหอเก่าในเขตมหาวิทยาลัยชื่อดัง ที่นักศึกษาหลายคนพูดกันว่า ค่าหอถูกผิดปกติ แต่ใครย้ายเข้าไปอยู่...จะไม่เคยอยู่ได้นาน บางคนหายตัวไป บางคนเสียสติ บางคนลาออกกลางเทอม

“บันไดหนีไฟที่ควรพาออกไปข้างนอก…กลับพาใครบางคนเดินเข้ามาหาแทน”

“ห้องสมุดเก่า…มีสามกฎที่ห้ามละเมิด ไม่งั้นคุณจะกลายเป็นเพียงชื่อหนึ่งในสมุดต้องห้าม”

“ห้ามเอ่ยชื่อใครในศาลาวัดร้าง…เพราะสิ่งที่หันมาตอบ อาจไม่ใช่คน”

สะพานไม้เก่าแก่ที่ทอดข้ามคลองกลางหมู่บ้าน ทุกคนรู้กฎเดียวคือ — อย่าเดินคนเดียวตอนเที่ยงคืน และห้ามหันหลังมองถ้ามีเสียงฝีเท้าตามมา... แต่บางกฎมีไว้เพื่อทดสอบว่าใครกล้าฝ่าฝืน

“ตลาดร้าง…ที่ไม่มีคนขาย แต่ของยังถูกขาย” และถ้าเธอซื้อของที่ไม่ควรซื้อ…เงาจะตามเธอไปจนสุดทาง

“อย่าขึ้นรถเมล์ที่ไม่มีเลขสาย... เพราะผู้โดยสารบางคน…ไม่ได้มีชีวิต”

“หลังเที่ยงคืน ห้ามเปิดประตูเด็ดขาด” เพราะที่นี่...ไม่ใช่ทุกเสียงเคาะจะมาจาก ‘คน’

“ในโรงเรียนเก่าแก่แห่งหนึ่ง มีห้องดนตรีไทยที่ถูกล็อกหลัง 4 ทุ่มเสมอ เพราะว่ากันว่า…หากมีเสียงซอหลังเวลานั้น ผีจะออกมาเต้นฟ้อนรับเอง”

“ในห้องซ้อมลับที่ไม่มีใครกล้าเข้า นักเปียโนหนุ่มต้องแลกด้วยชีวิต เพื่อบรรเลงบทเพลงสุดท้ายที่ไม่มีวันจบ จนกว่าวิญญาณจะเป็นอิสระ…”