- 10
- 312
- 0
ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยให้อะไรข้าเลย และข้าก็ไม่เคยขออะไรจากท่านแต่กลับพรากทุกสิ่งไปจากข้า
ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยให้อะไรข้าเลย และข้าก็ไม่เคยขออะไรจากท่านแต่กลับพรากทุกสิ่งไปจากข้า
“ม่าม๊าเทลมีป๊ะป๊าด้วยนะครับ” “ทุกคนก็ต้องมีพ่อทั้งนั้นแหละ” “ป๊ะป๊าของเทลไม่เหมือนคนอื่นนะ” “ไม่เหมือนยังไง” “ป๊ะป๊าของเทล หล่อ รวยและเอวดุมาก”
อย่าเว่อร์สิครับ อายเขา
การศึกษาประเทศนี้เคยให้อะไรบ้าง?…อ่อให้ไปเกินใหม่ในต่างโลกพร้อมกับความรู้ม.ปลาย
ตำนานเล่าขานนานนับร้อยปี หมู่บ้านแห่งนี้มีเทพปกปัก จากวันเป็นเป็นเดือนจากเดือนเป็นปี คืนจันทร์สีเลือดครานี้ถึงเวลาส่งคืน
อย่ากินปะป๊านะ
คนหนึ่งคือองค์ชายจากหนึ่งอาณาจักรที่ถูกทอดทิ้งส่วนอีกคนหนึ่งคือเจ้าชายที่ปกครองประเทศด้วยความเหี้ยมโหด โชคชะตาพาทั้งสองมาพบกันเรื่องราวของคนที่อ่อนแอที่สุดกับผู้ที่เเข็งแกร่งที่สุดกำลังเริ่มต้นขึ้น
พระจันทร์ที่ลอยเด่นอยู่นอกหน้าต่างนั่นคือสิ่งสุดท้ายที่เขาจำได้นอกเหนือจากความสุขสมที่ได้รับ
"น่ารักขนาดนี้จะมาปราบข้า? ระวังจะเดินเหินไม่สะดวกนะ" "เจ้าจะกัดขาเรา? " "ป่าวแต่ข้าจะทำอย่างอื่นที่ดีกว่านั้น"