เพราะบางคนแค่ได้รัก ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้การมีหัวใจหนึ่งดวงในร่างกายนี้ไม่ใช่เรื่องเปล่าประโยชน์

สิ้นเสียงกระซิบยั่วเย้า ริมฝีปากหวานก็ประกบทาบลงบนริมฝีปากของเขาอย่างแนบสนิท ความร้อนจากลมหายใจที่ผสมผสานคลอเคล้า แล่นริ้วไปทั่วร่างกายราวกับถูกโลมไล้ด้วยเปลวไฟแห่งปรารถนา

ริมฝีปากนุ่มที่บดเบียดคลอเคล้า ต่างฝ่ายต่างยั่วเย้าเต็มใจจะหลอมละลายลมหายใจรวมกัน ก็เป็นความแนบชิดสนิทเสน่หา ที่พันผูกความรู้สึกแสนงดงามเหล่านั้นไว้ในห้วงของเวลาซึ่งถูกปล่อยไปอย่างช้าๆในราตรีกาล

สำหรับหมอ..ผมอาจจะเป็นความรักที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ แต่สำหรับผม..หมอคือความหมายเดียวของความรักมาตลอด

"อย่าคิดว่าผมจะหลงกล ยอมขึ้นเตียงกับพี่ง่ายๆเหมือนคนอื่นนะ" "พี่ก็ไม่ได้อยากให้แบมหลงกล แต่พี่อยากให้แบมหลงรักพี่มากกว่า"

คนๆนั้นเขาก็เป็นแค่ซุปเปอร์ฮีโร่ในจินตนาการของกู เป็นเหมือนแบทแมน สไปเดอร์แมน แต่มึง..เป็น My man ในชีวิตจริงของกูนะ

อย่าชอบได้ไหม..ไม่ว่าจะมีใครมาพูดเพราะมากแค่ไหนหรือทำดีด้วยยังไง ก็อย่าชอบเขาเลยนะ..แบมชอบพี่คนเดียวเถอะ

เงินน่ะ..ไม่ต้องหาเองเยอะนักหรอก พี่หาให้เธอได้ แล้วพี่ก็ไม่อยากให้เธอทำงานเยอะแบบนี้ เป็นแฟนพี่เก็บแรงไว้เหนื่อยแค่บนเตียงก็พอ...ไม่ต้องเหนื่อยกับงานหรอกนะ

ทุกๆวันสำหรับพวกเขา ทุกๆเรื่องราวที่ต้องพบเจอ ทั้งดีและร้าย ทุกๆประสบการณ์จะพาให้ทุกอย่างผ่านไป ด้วยหัวใจที่มั่นคงแข็งแรง "เพราะเรารักกัน"

"ถ้าวันหนึ่งผมดีพอ คุณจะคบกับผมไหม คุณจะอายใครหรือเปล่า ถ้ามีผู้ชายอย่างผมเป็นแฟน?" "คุณรักผมมากขนาดนี้ ผมจะอายใครทำไม ความจริงคบวันนี้เลยก็ได้นะ ไม่ต้องรอวันหนึ่งหรือวันไหนหรอก คุณดีพอสำหรับผมแล้ว"

สองคนสบตายิ้มให้กันด้วยความสุขและอบอุ่นหัวใจเพราะตั้งแต่วินาทีนี้เปรียบเสมือนสัญญาณของการได้เริ่มต้นครั้งใหม่ที่หอมหวานอบอุ่นและอบอวลไปด้วยความรักที่เป็นรักแท้ของกันและกัน จากนี้..ตลอดไป

"ถ้าหึงพี่ก็อยู่ใกล้ๆอย่าไปไหน ถ้าหวงก็จับไว้อย่าปล่อย ถ้ารักก็อย่ากลัวสายตาคนอื่น มองมาที่พี่คนเดียวก็พอ"

ก็พี่รักของพี่ พี่ก็หวง..แบมเป็นของพี่ พี่ไม่ให้ใครหรอก ยิ้มก็ไม่ให้ มองก็ไม่ให้แม้แต่กลิ่นก็ไม่ให้! มาร์คเป็นของแบม..แบมก็ต้องเป็นของมาร์คคนเดียว! แบมบอกเองไม่ใช่เหรอว่าจะทวงความเป็นมาร์คแบมกลับมา

ปลายนิ้วของคนที่เดินเคียงข้างกันแตะสัมผัสเบาๆทำให้สองหัวใจหวั่นไหวเต้นแรง ช่วงเวลาดีๆที่เคยตกหลุมรักได้ย้อนกลับมาทำให้ทั้งสองได้อมยิ้มและย้ำเตือนความรู้สึกในหัวใจของตัวเองอีกครั้ง

รักแรกที่เคยทำหล่นหายไประหว่างเส้นทางของชีวิตที่วกวนวุ่นวายถูกโชคชะตาดึงดูดให้กลับเข้ามาหากันในเวลาที่เหมาะสม แม้จะไม่ใช่ความรักครั้งเดียวในชีวิต แต่จะเป็นรักครั้งสุดท้ายและรักแท้ของกันและกันตลอดไป

เพราะว่าเป็นมาร์คเป็นของแบม และเพราะว่าเป็นแบมเป็นของมาร์ค..ไม่ว่าจะผ่านกี่รอยยิ้ม ผ่านกี่หยดน้ำตา..ไม่ว่าจะรักอีกกี่ครั้ง..มันก็ยังต้องเป็นเธอ..

ชีวิตที่ถูกโชคและชะตาเชื่อมโยง ให้ผูกและพันกัน แต่ทุกคนก็เลือกที่จะเดินตามเส้นทางที่กำหนดด้วยหัวใจ

กูอุตส่าห์ถนอมดูแลของกูมา แต่มึง..ทำให้เขาเจ็บขนาดนี้! อย่าว่าแต่เป็นเพื่อนหรือเจ้านายเลย ต่อให้มึงเป็นพระเจ้า..กูก็จะระเบิดสมองที่ควบคุมความเหี้ยของมึงทิ้งซะ!

"มันอาจเป็นโชคชะตา ที่กำหนดให้หัวใจของผมต้องเป็นของคุณ.." "คุณชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?" "มาก..ขนาดที่ถ้าจะเรียกมันว่า..ความรัก..ก็คงไม่ผิด"

แล้วแบมล่ะ เป็นแฟนคลับพี่หรือเป็นแฟนพี่ครับ?