“หนองผาเงา” ตั้งอยู่ในหุบเขาที่ไม่มีทางออก หมอกสีเทาจะลอยต่ำ และจะปรากฏ “ร่างสูงใหญ่...” พวกมันคือ วิญญาณจากนรก ที่ถูกปลุกโดยคำสาป..“มัน ใช้ “เสียง” และ กลิ่น นำทางในการล่า

เชื้อไวรัสเอ็กซ์-ไครโอ - ไวรัสกลายพันธุ์ระดับสูงที่ถูกกักขังในความเย็นติดลบ มานับพันปี ปะปนไปกับกระแสน้ำ ล่องไหลสู่ทะเล และในที่สุด..สู่ร่างกายมนุษย์ไม่ถึง 30 วัน ณ นครใหญ่ทั่วทุกมุมโลกก็เริ่ม ……ศพ.

บางครั้ง ความมืดไม่ได้อยู่ที่ภายนอกแต่แฝงอยู่ในจิตใจมนุษย์ใครจะคิดว่าใบหน้าที่อบอุ่น รอยยิ้มที่น่ารัก และความใจดี จะซ่อนความลึกลับและความเยือกเย็นที่ใครก็ไม่อาจเดา

พลังลี้ลับบางอย่างที่ติดตัวมาในชาติก่อนจุติของ มุนา อดิศร ที่ถูกเพื่อนรวมงานในภพของมัจจุราชหักหลัง จนเกิดใหม่ในครอบครัวของไสยเวทย์ขาวและดำในหมู่บ้าน แต่เกิดมาพ่อแม่ก็ถูกฆ่าโดยปริศนากลางป่า

เสื่อม ในยุคที่เกิดขึ้นจากการไม่รู้จักผิดของมนุษย์ จากสีดำ กลายเป็นสีขาวจากขาวเป็นสีดำ อธรรมอยู่เหนือกว่าธรรมมะ ทำให้ต้องดำเนินอยู่ด้วยจิตใจที่สีแห่งความมืดปกคลุมมากกว่า แสงสว่าง

กลิ่นเหม็นเน่าซากศพ ปริศนาที่ลอยออกมาจากหลังโรงเรียน ณ ห้องปิดตายตึกเก่าที่ปิดการใช้นานมา ร้อยปี กลับมีกลิ่นออกมายังอาคารเรียนใกล้เคลียง จนมีนักเรียนกลุ่มหนึ่งส่งสัย มีนักเรียนหายตัวไปอย่างประหลาด