ทุกการกระทำที่ดูกะล่อนปลิ้นปล้อนของเขานั่นไม่ใช่ว่าเริ่มหมดรักเธอหรอกนะ แค่อยากเห็นกิริยาหึงหวงน่ารักๆของแฟนสาวสุดนิ่งบ้างน่ะสิ !! “โทรุ....อย่ายิ้มเยอะนักสิ...” แฟนของผมน่ารักที่สุดเลยครับ !!

“มายุซุมิจังใจร้าย ! ไหนบอกว่ารักฉันไง” น้ำตาปริ่มข้างแก้มลู่ลงมาหน้าของหญิงสาวแสดงถึงความเสียใจ ร่างสูงเจ้าของชื่อทำหน้าเบื่อเป็นปลาตายทันที “ เ ฟ ค ทสึยุ ” .....อุ๊ย...ตาย..

“ฉันชอบนาย” เพียงแค่ประโยคสารภาพรักเพียงสามพยางค์เดียวนี้ใครจะไปรู้ว่ามันจะนำเรื่องราวอลหม่านแสนน่าปวดหัวมาสู่ตัวนายแบบหนุ่มได้กัน

“ซึโฮะจิน ฉันขอล่ะเลิกถ่า— ” “อุโมไบหนึ่งแพ็คกับสตรอเบอร์รี่ช็อตเค้กสองก้อนนะคะ อัตสึชิ” “.....ก็ได้...” “น่ารักมากค่ะ” โคบายาชิ มิซึโฮะ กำลังเลี้ยงเด็กคนหนึ่งอยู่ เป็นเด็กโข่งด้วยนะ น่ารักด้วย

โลกคู่ขนานคือโลกอีกใบนึงของเราที่มีความแตกต่างกันอยู่มาก ไม่ว่าจะนิสัย สายสัมพันธ์ หรือแม้กระทั่งคนไม่มีตัวตนอยู่บนโลกนี้จริงๆ ซึ่งบางครั้งมิติเวลาอาจขัดข้องและส่งคนจากอีกโลกมาสู่โลกนึงได้โดยไม่รู้ตัว

ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรถึงทำให้สายตาของผมจับจ้องไปที่คุณเพียงคนเดียว ชิคากิ ฮาโนริ คือ คนที่สวยที่สุดในสายตาของผมครับ

เขายอมรับได้ตามตรงเวลาเธอยิ้มออกมานั่นเป็นภาพที่สวยงามมากจนตราตรึงใจเขาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน จนไม่อยากให้ใครเห็น “รอยยิ้มของคุณ อย่ายิ้มให้ใครนอกจากผมนะครับ”

พี่สาวคนสวยลูกครึ่งคนนั้นเป็นแฟนของสึกิชิมะ เคย์ครับ

- " ไม่ว่ามาดามจะไปที่ไหน ต่อให้ต้องจากกันในเวลาสั้นๆ ผมก็จะตามไปหาทุกครั้งแน่นอน " " โรคจิตค่ะ " แง....

ห้องเก็บฟิคแยกต่างๆ แต่งตามอารมณ์ล้วนๆค่ะ เข้าไม่เข้ามาอ่านก็แล้วแต่นะคะไม่บังคับ---- แต่มาอ่านเถอะ//กวักมือเป็นนางกวัก

ในสายตาเธอเขาก็คงเป็นได้แค่เด็กดื้อรั้นคนนึงเท่านั้น ต่อให้โตมากแค่ไหนแล้ว “ไอ้ดื้อยังไงก็ไอ้ดื้อนั่นแหล่ะนะ” “เจ๊ !!”

เมื่อไรก็ตามที่โฮตารุ นัตสึเมะอยากจะเป็นเจ้าของกับคนๆนั้น โปรดเตรียมใจไว้ว่าเธอจะไม่มีวันปล่อยไปและละความพยายามโดยเด็ดขาด “ถ้าฉันอยากเป็นเจ้าของใคร รับมือไว้ให้ดีๆนะโมโมอิจัง♥”

เขาเป็นบ่อยครั้งเวลาระลึกถึงภาพฝันอันแสนละเม่อโดยได้คิดว่ามีเธออยู่ข้างๆเขา ว่าเป็นภาพงานแต่งงานและสร้างครอบครัวไปด้วยกัน พร้อมอยู่ไปจนแก่เฒ่า สุดท้ายมันก็แค่ความเพ้อเจ้อเท่านั้น

เธอยังจำเรื่องราวดีๆที่เธอและเขาเลยผ่านพ้นกันมาได้อย่างแม่นยำ เพราะมันคือความทรงจำที่ดีที่สำหรับเธอโดยมีเขาอยู่ในนั้นไม่เลือนหายไป “ความทรงจำที่มีนายอยู่มันสวยงามพอๆกับเวลาที่นายยิ้มเลยนะ ไทกะ”