สถาปนิกสาวทายาทมหาเศรษฐีกลับมาตายในไซต์งานก่อสร้างเพราะเกิดแผ่นดินไหวกะทันหัน จนวิญญาณถูกดึงให้ย้อนเวลาไปยังยุคโบราณ "มีปู่ย่าและญาติพี่น้องเห็นแก่ตัวเอาเปรียบกันถึงขนาดนี้ ฉันไม่ยอมเด็ดขาด!”

ในชาติก่อนนางคือคุณหนูสี่แห่งตระกูลไป๋ที่ร่ำรวย เพราะความรักบังตาคิดว่าบุรุษที่ตนดื้อดึงเลือกมาเป็นสามีคือคนดี แต่สามีผู้นี้กลับกลายเป็นอีกคนที่นางไม่รู้จักและพรากลมหายใจของนางไปอย่างเลือดเย็น

เจ้าจอมลูกพี่ผู้เก่งไปเสียทุกอย่างแห่งไร่หมาเมิน ต้องตายด้วยลูกปืนของแก๊งค์ค้ายาเสพติด วิญญาณไม่ไปโลกแห่งความตายกลับมาเกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าที่ถูกกดขี่ยิ่งกว่าทาส ‘หึ จะให้เจ้าจอมยอมคนชั่วฝันไปเถอะ'

“เหตุใดซื่อจื่อกับจื่อหนิงถึงไม่อยู่ที่เรือนหยางชู ทั้งสองคนหายไปที่ใดชางเซิ่งอีกคน” “เอ่อ คือว่า...” “รีบพูดอย่ามัวแต่อมพะนำ” ตุบ! “ซื่อจื่อกับแม่นางจื่อหนิงนำอาหารไปยังคุกใต้ดินเพคะ” “อะไรนะ!”

ข้าหยางเฟิ่งเซียนยึดถืออุมการณ์ ดีมาดีกลับ ร้ายมาต้องสั่งสอนให้เข็ดหลาบ รวมถึงบุรุษของข้าผู้นี้ผู้ใดกล้ารังแก ข้าจะช่วยเขาแก้แค้นอย่างสาสม “ฮูหยินรองผู้ชั่วช้าสมควรได้รับโทษ!”

เพราะทะเลาะกับพ่อเรื่องพี่ชายเธอจึงวิ่งออกจากบ้านตอนที่จะข้ามถนนคงถึงคราวซวย เธอถูกรถชนตายคาที่ พอลืมตาอีกทีก็มาอยู่ในยุคจีนโบราณแถมครอบครัวก็ยากจน เธอต้องช่วยให้พวกเขามีชีวิตที่ดีขึ้นให้ได้

เมื่อเธอข้ามมิติมาเป็นตัวเองในชาติก่อนพร้อมกับพรเพียงหนึ่งข้อจากท่านเทพ หากชีวิตในชาติก่อนมันรันทดอดสูและท่านแม่ตัดสินใจหย่าแล้ว จากนี้ข้าก็จะขอดูแลท่านเอง

เพราะรักทางไกลทำให้คนรักที่คบกันมาถึงห้าปี กลับแปลเปลี่ยนเมื่อเจอลูกสาวเจ้านายที่ร่ำรวย ช่วงเวลาที่ผ่านมาช่างไร้ความหมาย เธอมองคนรักเดินจากไปท่ามกลางหยาดน้ำตา 'แต่ทำไมผู้หญิงคนนั้นต้องฆ่าเธอด้วย?'

ในโลกปัจจุบันความสามารถพิเศษของเธอถูกมองว่าเป็นเรื่องโกหก แต่เมื่อดวงวิญญาณหลงมาอยู่ในร่างใหม่ยุคจีนโบราณ ความสามารถพิเศษกลับเป็นสิ่งที่ผู้คนคิดว่าคือพรจากสวรรค์ 'หมอดูแม่น ๆ มาแล้วจ้า'

ทำไมครอบครัวนี้ต้องถูกกดขี่ ทั้งทำงานหนักข้าวปลากินไม่อิ่มท้อง คนเห็นแก่ตัวเช่นนี้มาเฟียสาวอย่างเธอจะไม่ทน เพล้ง! ผัวะ! ฉาด! 'ในเมื่อครอบครัวข้าไม่ได้กินอาหารดีๆ พวกเจ้าก็ไม่ควรที่จะได้กินเช่นกัน!'