เมื่อลมหายใจสุดท้ายของป่าถูกพรากไป

จัดกับเธอจนยับเมื่อสองปีก่อน กลับมาอีกทีไอ้เด็กนี่มันเป็นใคร?

มันมีพรหนึ่งที่บอกกันว่า หากฝนดาวตกในหน้าหนาว จะพาคนรักที่อยู่ดินแดนไกลโพ้นกลับคืนมา

"ผมบอกว่าแปลนนี้ใช้ไม่ได้ เทวดาเดินไม่สะดวก" โครตแม่มเอ้ย! เทวดากับซินแสนนี่จะเป็นเจ้ากรรมนายเวรของสถาปนิกไปถึงไหนวะ!

เป็นสิงโตเจ้าป่า ที่แปลงเป็นมนุษย์ได้ และเอ่อ..ชอบสาวแต่ไม่กล้าจีบ

ป่าสนสามสีมีหิมะโปรยปราย และมีอาได้พบกับใครบางคนจากป่านั้น

นายหน้าขายอสังหาริมทรัพย์สาวอย่างอมิตา ผู้พบความลับของบ้านหลังน้อยสไตล์ยุโรป มันเชื่อมต่อกับบางสิ่งบางอย่างที่เธอเองก็ยังไม่อยากเชื่อ!

หากเธอเชื่อเรื่องของกาลเวลา นี่คือชาติสุดท้ายของฉันแล้ว

โลหิตวิหคสีชาดของนาง ไหลพล่านอยู่ทั่วร่างกายของเขา ทว่าบัดนี้เขากลับลืมเลือนทุกสิ่ง และกลายเป็นคนโฉดชั่วคิดทำลายทุกสิ่งที่นางรัก

❝ เจ้าสกปรกเพียงนี้ ทำพระผู้เป็นเจ้ามัวหมองเสียแล้ว ❞

"ยามพุทธองค์เยื้องย่างไปณ.แห่งหนใด ข้าน้อยผู้นี้จักตามเป็นเงาไปทุกหนแห่ง แม้นการละวางเพื่อนิพพานเป็นจุดหมายปลายทาง ตัวข้าน้อยนี้จักขัดขวางมิยอมให้พุทธองค์ได้ละวาง"

การสวมรอยในห้วงฝันเพื่อปลดปล่อยเทพวารี บทบาทสมมติกำลังเปลี่ยนหัวใจของทั้งสองไปตลอดกาล

กว่าเส้นวาสนาเราทั้งคู่จะตรงกัน กำหนดระยะเวลาไว้เพียงหมื่นปี

ผลจากพรเนื้อคู่ในวันนั้น สู่สามีภรรยาในวันนี้

เพ่ยอิง เป็นเทพอยู่บนสวรรค์ดีๆ เง็กเซียนฮ่องเต้ก็สั่งให้เขาลงไปปรับทัศนคติป๋อเหวิน จอมมารจิตใจโหดเหี้ยม ที่โดนคุมขังในหุบเขาหนึ่งรัตติกาล "เทพอย่างเจ้า อย่าคิดจองหองต่อหน้าข้า!"

หลงเสี่ยวเหยาเป็นอ๋องแคว้นฮั่ว หนี่เฟิ่งจิวคือหญิงบ้าที่เข้ามาในจวนสกุลหลง !

เพราะแม่ชวนไปร่วมพิธีล้างป่าช้าวัดดอน น่านเลยต้องเจอกับเรื่องราวที่ไม่คาดฝัน จากเด็กหนุ่มที่ไม่เคยรับรู้การมีตัวตนของวิญญาณ กลับกลายเป็นคนที่โลกวิญญาณต้องการ

เสือไม่ชอบกินเนื้อ เสือชอบกินหนู

อสงไขยนานมากหรือเปล่าครับพาย นานมากเลยแหล่ะภพรัก