เขาเป็นรักแรกที่ทำลายหัวใจเธออย่างแสนเจ็บปวด เธอคิดว่าสิบปีผ่านไปหัวใจเธอจะแข็งแรงมากพอ การหวนคืนภูมิลำเนาจึงท้าทายเธอเป็นที่สุด ตากแดด ตากฝน เธอทนได้ แต่ที่สุดจะทนคือการได้เห็นหน้าแฟนเก่าตามตอแยซ้ำ ๆ

ข้ามมิติหนีตาย เพื่อมาหนีตายในยุคเฮงซวยที่บุรุษเป็นใหญ่ก็ว่าแย่แล้ว เยี่ยนเยว่ยังต้องหลบซ่อนเพราะสามีผู้เป็นแม่ทัพคิดสังหารนางเข้าให้ ข้าเองก็ไม่อยากเป็นฮูหยินของเจ้า! ท่านโปรดเก็บกระบี่แล้วยื่นใบหย่า

เมื่อธุรกิจ เวอร์ ลีนน์ กรุ๊ป ระส่ำระสาย จำต้องพึ่งพาฝีมือ พีทธระ แลกกับสิ่งเดียวที่เขาต้องการ "ใบหย่าส่งถึงมือผมเมื่อไหร่ ผมกลับเมื่อนั้น"

“ฉันเลี้ยงผู้หญิงหนึ่งคนยาวนานกว่าหกปี เธอคิดว่าฉันควรจะได้อะไร” “ณิช คิดว่าคุณเป็นคนมีน้ำใจเสียอีก” “ฉันมีน้ำใจ แต่ฉันไม่ใช่คนโง่”

จะเกิดอะไรขึ้น เมื่อนักเรียนดีเด่นอย่างเธอ ถูกตาต้องใจ นักเรียนมาเฟียอย่างขุนเขา กลับมาเจอกันครั้งนี้ เขามุ่งมั่นที่จะต้อนเธอไว้ในกำมือ อย่าได้หวังออกไปเพ่นพ่าน ทำร้ายเขาหรือใครอีกเลย

เขาถูกทำร้ายจนความจำเสื่อม พอฟื้นคืนความทรงจำ คนรักที่รักกันมานาน ก็แปรเปลี่ยนเป็นเจ้าสาวของคนอื่น จะไม่ให้เขาแค้นได้ยังไง เขาจะทำให้เธอเป็นลูกเจี๊ยบในกำมือเขา จะเป็นหรือตายก็ต้องอยู่ภายใต้น้ำมือเขา

แก่นจันทน์ ภายใต้ท่าทีเย็นชา เมินเฉย เธอบ่มช้ำรอยแผลชีวิตไว้มากมายเหลือเกิน ผีเสื้อปีกบางได้แต่ล่องลอยตามกระแสลม ภาคิณ มีดแต่ละเล่มที่เขาหยิบยื่นให้เธอ บัดนี้มันกลับหันมาเล่นงานเขาเสียเอง

ปาลิน..หนูปินด์ เธอดั่งดอกไม้ ที่เติบโตในอณาเขตของเขา ...ดอกไม้..ปล่อยทิ้งไว้บนกิ่งก้านก็โรยรา ..นำมาปักแจกันก็แห้งเฉา.. คุณค่าของมันไม่ต่างจากเศษวัชพืช.. ปุราณ.ปราณ.เขาเปรียบดั่งภุมริน ผู้มีปีกอ