V~44

เป็นรุ่นพี่ เป็นพี่รหัส แถมยังเป็นผัวอีก

ไอ้เมืองหลงรักลูกชายเจ้าสัวปรีชามาเนิ่นนาน มันใช้ทั้งเล่ห์ทั้งกลก็ไม่สามารถเอาชนะใจเธอได้ เพราะอย่างนั้นมันจึงต้องฉุดเท่านั้น

ตบเฮียจนปากแตก ถ้าเฮียจะจูบเธอปากแตกบ้าง ก็อย่ามาร้องไห้แล้วกัน

เย็นชากับคนทั้งโลกแต่อ่อนโยนกับเธอแค่เพียงคนเดียว

เขาถูกซินแสทักว่าจะมีเคราะห์ใหญ่ต้องรีบหาคู่มาแต่งงาน และหากภายในปีหน้าเขาไม่มีบุตรเป็นทายาท อาจจะต้องถึงแก่ชีวาวาย

เลิกกันไปเจ็ดปี กลับมาเจอกันอีกครั้ง แฟนเก่าของเขากลายเป็นแม่หม้ายผัวตายพ่วงลูกติดอีกหนึ่ง เขาไม่ได้อยากจะสนใจถ้าหากลูกติดแฟนเก่าไม่ได้มีหน้าตาคล้ายเขาอย่างกับแกะเสียขนาดนั้น

เขาแอบชอบเจ้าของผับคนนั้นมาเกือบปี แต่ในวันที่เขาสารภาพรัก เจ้าของผับคนนั้นกลับบอกว่าไม่ได้ชอบเขาแต่คนที่ชอบกลับเป็นพี่ชาย

เขาตกหลุมรักพ่อหนุ่มบิ๊กไบค์คนนั้นเข้าอย่างจัง แต่เด็กมันเห็นเขาเป็นเพียงญาติผู้ใหญ่ของเพื่อน

เขาถูกรุ่นพี่จับแต่งหญิงเพื่อเป็นของเดิมพันแข่งรถจึงชิงบอกฝ่ายตรงข้ามว่าเขาเป็นผู้ชาย แต่ไอ้พี่ว๊ากคนนั้นมันดันกระซิบบอกเขาว่าที่นี่ไม่มีใครชอบผู้หญิง!

เฮียจอมไม่เคยทรีตใคร เพื่อนผมบอกอย่างนั้น

เมื่ออดีตชาติเด็กหนุ่มนักศึกษาคณะโบราณคดีคนนั้นเคยเป็นชายาของเขา และในภพชาตินี้ กษัตริย์อัลฟ่าเช่นเขาก็จะไม่ยอมปล่อยเธอไปไหนอีกแล้ว

'พี่เคยบอกว่าความพิการของผม มันน่ารังเกียจแล้วตอนนี้จะมาใส่ใจมันทำไม'

'ถ้าอยากจะไปก็ไปแต่ตัว ส่วนลูกฉันจะเลี้ยงเอง'

หนึ่งเดือนที่เขาต้องทำรายงานย้อนหลังเกี่ยวกับจำนวนเชลยซึ่งอาศัยอยู่ที่นี่ ถึงแม้ว่าเขาจะอยู่ในตำแหน่งผู้ดูแลโรงพยาบาลร้างแห่งนี้ ทว่าขอบเขตการทำงานของเขากลับถูกจำกัดให้อยู่แต่ภายในชั้นที่24เท่านั้น

เขาฟื้นขึ้นมาในร่างของจอมโจรที่มีค่าหัวสูงที่สุดในภาคกลางแต่กลับใช้วิชาอาคมที่ติดตัวมาไม่เป็น จึงได้ถูกตามล่าเหมือนหมา

'ถ้าผมจำอะไรไม่ได้ คุณรัมย์จะเอาผมไปปล่อยไว้ที่ไหนหรือครับ' 'เธอมองฉันเป็นผู้ใหญ่ใจร้ายขนาดนั้นเลยหรือ'

คนอย่างไอ้ใหญ่ลูกชายเฮียตงไม่เคยก้มหัวให้ใคร มันเกลียดที่สุดก็คือคนที่ยอมแต่งงานกับมันเพื่อเงิน แต่เวลานี้มันกำลังย่อตัวลงเพื่อผูกเชือกรองเท้าให้เมียแต่งที่เห็นแก่เงินคนนั้นอยู่