Queen5

เมื่อผมได้ทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายที่น้องสาวของตัวเองเคยเล่าเกริ่นเรื่องให้ฟัง..

เธอคือมักเกิ้ล...ที่เคยเป็นเเม่มดมาก่อน ส่วนเขาคือเด็กกำพร้า...ที่เป็นพ่อมด

มิลลี่ สาวน้อยวัย 16 ปี กับการตามพิชิตใจชายหนุ่มผู้หลงใหลในเสียงดนตรี

เธอนั้นได้หลงเข้ามาอยู่ที่ไหนสักเเห่ง สิ่งเเรกที่เธอเห็นเมื่อลืมตาตื่อนขึ้นคือป่าไม้นานาพรรณ มีต้นไม้ที่เธอรู้จักเเละไม่รู้จัก เเต่เอ๊ะ? นั่นมัน 'เอลลันดอร์' ไม่ใช่หรอ? เเล้วที่นี่เมืองเอลฟ์หรอกหรอ!!

ทุกเรื่องราวจะยังคงตราตรึงอยู่ในใจของฉันเสมอ ในท้ายที่สุดเเล้ว ฉันรู้สึกยังไง... ดีใจ...ที่ได้เจอ เสียใจ...ที่ต้องพรากจาก

Athanor... เป็นดินเเดนที่ช่างงดงาม... เเต่ใครจะไปรู้กัน ว่าโลกนี้มันบิดเบี้ยวมากเเค่ไหน สิ่งใดที่ผิด?...สิ่งใดที่ถูก? ผู้ที่เเข็งเเกร่งเเละอยู่บนจุดสุงสุดเท่านั้นถึงจะมีสิทธิ์ตั้งกฏนี้ขึ้นมา...

ตอนเเรกก็นึกดีใจอยู่หรอกที่ได้ย้อนมาอยู่ในยุคจีนโบราณตามชาวบ้านชาวช่องเขา นึกว่าจะได้เป็นนางเอก หรือไม่ก็นางร้ายหน้าเฟียสๆ อยู่ในยุคชิงดีชิงเด่นกับฮ้องเต้ ท่านเเม่ทัพ หรือไม่ก็ท่านอ๋อง เเต่ที่ไหนได้..