" เฟลอรีน...ฉันเข้าใจความรู้สึกเธอนะ..." ลูก้าเอือมมือไปหาเธอเพื่อปลอบเธอ " ไม่!!ลูก้า นายไม่เข้าใจ!!! ฉันพยายามกลั้นน้ำตามาตลอด!! เพื่อให้นายกับมาริเน็ตรักกัน...." เธอปัดมือของเขาออกอย่างเเรง

ฉันหนะเป็นเเค่แม่มดธรรมดาที่ขี้หลงทางและชอบการรอคอยเฉยๆเองน่า(⁠ツ⁠) {{อยู่ในช่วงรีไรท์}}

มาให้ฉันกอดปลอบเธอหน่อยสิพ่อมาจรจัดของฉัน...