Chenaimei

“ฉันไม่เคยให้ความหวังเธอ มีแต่เธอที่คาดหวังไปเอง” นั่นคือคำพูดของเขา คนที่อยู่ด้วยกันมาเกือบสองปี “ครับ พลับผิดเองที่หวังมากไป”

ในฐานะภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย เขาไม่จำเป็นต้องยอมพวกลักกินขโมยกินที่จ้องจะเล่นชู้กับสามีตัวเอง จะไม่ยอมปิดหูปิดตาเป็นคนโง่ที่อยู่แต่บ้าน คนอย่างพวกมันต้องตาต่อตาฟันต่อฟันเท่านั้นถึงจะสาสม!

“อยู่ด้วยกันเถอะนะ อย่างน้อยก็เพื่อลูกของเรา” แม้จะเป็นคำขอที่ฟังดูเห็นแก่ตัว แต่มันน่าตลกตรงที่คำพูดนั้นสามารถเหนี่ยวรั้งเขาไว้ได้...

เด็กเอาแต่ใจอย่างทิศใต้ที่แกล้งนับสิบมาตั้งแต่เด็ก คอยเรียกร้องความสนใจจากคนพี่ไม่เว้นวัน ทำตัวเป็นไม้กันหมาเวลามีคนจีบนับสิบ ทว่าอีกคนไม่เคยรับรู้ความรู้สึกที่เขามีให้เลยสักครั้ง แถมยังไปชอบคนอื่นอีก

“ที่ผ่านมาเฮียเคยรักอัยย์บ้างไหม” “อย่าถามหาคำตอบที่เธอเองก็รู้ดี” “...” “ความรู้สึกของเธอ เธอควรจัดการมันเอง ไม่ใช่มาเรียกร้องเอาจากเฮีย” “งั้นก็ปล่อยผมไป ผมจะเป็นจะตายยังไงคุณก็ไม่ต้องมาย

คุณเคยคิดไหมว่า...หากมีเราเพียงคนเดียวที่ต้องเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามา เราจะรับมือกับมันไหวไหมแล้วเราจะผ่านมันไปได้รึเปล่า....

หากคำที่เคยได้ยินมาว่า "พรมลิขิตทำให้ตกหลุมตั้งแต่แรกเจอ" เป็นเรื่องจริงงั้นหมอนนท์ก็คงเป็นพรมลิขิตของผมล่ะสิ เพราะผมดันชอบเขาตั้งแต่แรกเจอ