ในวันนั้นท้ายที่สุดแม้คำทักทายสั้น ๆ ก็ไม่ได้มีโอกาสกล่าวออกไป ”ดังตะวันลับเขตฟ้า“

เสวี่ยซินลืมตาขึ้นมองไปรอบ ๆ ห้องที่ไม่คุ้นเคยพรางรีบก้มมองตนเองที่สวมชุดจีนโบราณดูมีราคาก่อนจะเริ่มรู้ตัวว่าตัวเขานั้นได้ทะลุมาอีกมิติแล้ว “อย่าบอกนะว่าทะลุมิติเข้าในซีรีส์ ! “

“นี่มันเกิดอะไรกันแน่ หรือฉันเผลอละเมอเดินมาที่กองถ่ายซีรีส์จีนโบราณ แต่จำได้ว่าตอนนั้นกำลังนั่งกินมาม่าอยู่แล้วหัวเราะสะใจที่ตอนจบของนิยายตัวประกอบชั่วร้ายได้ถูกขังลืมจนสติฟั่นเฟือน ฉันเลยเผลอสำลัก…”

”ถ้านายทำภารกิจไม่สำเร็จ นายก็จะกลายเป็นตัวละครในเกมเวอร์ชันตัวเต็มที่เตรียมเปิดตัวเร็ว ๆ นี้แน่นอน”

“เฮ้อ นึกว่าจะได้เกิดใหม่ในตระกูลที่ร่ำรวยอยู่กินสบาย แล้วทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยเนี่ยอยากจะบ้าโว้ย !! ”

“ที่อู่ซ่อมรถมีคนแปลกๆด้วยหรอ คนที่ตัวสูง ๆ ย้อมผมสีฟ้า และยังหลงตัวเองอีก คุ้นปะ”