วลักษ์ ปกรณัม

“ทำไมพวกครูตั้งบวงสรวงตอนฟ้ามืดวะ มึงว่ามันไม่เเปลกๆหรอ” - “ไม่เเปลกนะคะ เซ่นผีต้องเซ่นกลางคืน”

ทุกคนต่างเคยมีจุดต่ำสุดเเละจุดสูงสุดในชีวิตเสมอ ต่างกันคือ เนตร ภาวรรณ ในเมื่อเจ้าหล่อนเคยสัมผัสจุดต่ำสุดมาเเล้ว ต่อให้จะต้องขุดหลุมฝังกี่ศพหรือเหยียบคนขึ้นไปกี่หัว เธอก็พร้อมจะทำ ในเมื่อขอลาวงการไปใช้ชีวิตอยู่กับคนที่รักไม่ได้ เธอคนดีคนนี้ก็พร้อมที่จะชิงทุกอย่างที่ไม่เคยอยากจะได้กลับมาอยู่ในมือให้หมด!!

ผมเเอบชอบยัยเต้าหู้มาตั้งนาน เเล้วรักเเรกอย่างยัยนั่นจะมายื่นการ์ดเเต่งงานกับคนอื่นให้ผมได้ไง

“ยามตะวันดับลับสิ้น ย่างปีสามสิบ หากมิได้ละสังขารตามมูลมังบุญเเก่นกรรมเก่า จงใช้ชีวินเยี่ยงอย่างอสุระไร้รู้ไร้สติ ขาดสิ้นซึ่งบุญเก่ากรรมดีทั้งปวง” ตำรามูลมังหมอธรรมบ้านโนนจันดี

พึ่งโดนคนรักนอกใจไปหมาดๆ ย่าเจ้าประคุณทูนหัวก็เตรียมหาผัวใหม่ให้หลานซะเเล้ว...

ขอจองชื่อเรื่องไว้ก่อนนะคะ :)