“นี่แกอายุเท่าไรแล้วยังหางานทำไม่ได้ฮะ!” แม่เลี้ยงตะคอกเสียงใส่ผมขึ้นมาทันที ในขณะที่ผมได้แต่ก้มหน้าลง เพราะกลัวหรือกำลังอายกันแน่…หรือผมทนฟังไม่ได้ “ผมขอโทษ…”

วันที่ผมรอคอยก็มาถึงผมมองหน้าพี่ทามด้วยความรู้สึก...คิดถึงไปอยู่ที่ไหนมา รู้ไหมผมเป็นห่วงพี่มาก จู่ๆ ผมก็อยากร้องไห้ขึ้นมา ขณะพี่ทามได้แต่ขมวดคิ้วงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

สัมผัสที่6 ใครๆ ก็บอกว่ามันพิเศษ แต่สำหรับผมต้องค่อยวิ่งหนีมันมาโดยตลอด ยิ่งผมช่วยดวงวิญญาณมากเท่าไร ผมยิ่งเจ็บตัวมากเท่านั้น