- 0
- 123
- 0
"คนที่สอนฉันจับดินสอน่ะ ไม่ใช่ครอบครัว ครู หรอกนะ เพื่อนฉันน่ะ เพื่อน...ร่วมชั้น...." รอยยิ้มปรากฎขึ้นเมื่อนึกถึงเรื่องนั้น เพื่อนที่แสนดีของเธอ "เพื่อนคนนั้นน่ะ คนจริงๆน่ะเหรอ?" "...."เธอเงียบซักพัก"....ไม่รู้สิ"
"คนที่สอนฉันจับดินสอน่ะ ไม่ใช่ครอบครัว ครู หรอกนะ เพื่อนฉันน่ะ เพื่อน...ร่วมชั้น...." รอยยิ้มปรากฎขึ้นเมื่อนึกถึงเรื่องนั้น เพื่อนที่แสนดีของเธอ "เพื่อนคนนั้นน่ะ คนจริงๆน่ะเหรอ?" "...."เธอเงียบซักพัก"....ไม่รู้สิ"
“ความซวยครั้งที่1คือเกิดในครอบครัวโทโดโรกิ ยังพอเข้าใจ...” “ความซวยครั้งที่2คืออยู่ห้องเดียวกับโทกะตอนม.ต้นยังพอทนได้..” “แต่ที่คบอยู่คือฮอว์คแถมยังคบซ้อนกับจิซากิและโทกะ แx่งทนไม่ไหวแล้ว!!! ทำไมxูเลวจังวะ!!!”
"เศร้าจัง ฉันเหมือนผู้ชายขนาดนั้นเลยเหรอคะ" เด็กสาวเอ่ยออกมาอย่างงงวยเล็กๆเมื่อเห็นใครหลายคนตกใจที่ตนเป็นผู้หญิง
"เงินมางานเดิน" "อย่ามีครั้งหน้าเลยได้โปรดดด"
คุณหมอโชเป็นคนแบบไหนเหรอคะ? "โชจังเป็นคนแบบไหนเหรอ? อืออ โชจังหน่ะน่ารักที่สุดเลยหล่ะค่ะ! ขนมรูปผีเสื้อของโชจังก็อร่อยค่ะ! " –Toga himiko–
"เบื่อ..ขี้เกียจ.....ง่วง..ไม่เอา"
“มันก็แค่ความฝัน....”
“ไม่เอาน่าา คัตสึกิแกล้งเดกุมันมากๆเดี๋ยวมันก็ตัวตายหรอก~” . . . “อิซึคุตอนเช้าขอโทษนะ ที่พูดไปแบบนั้นน่ะ”
“ทำไมเธอถึงไปเป็นวิลเลิล!!”ไอซาวะตะโกนอย่างสับสนและกระชับผ้าที่เป็นอาวุธของตนอย่างลืมตัว “นั่นสิทำไมนะ อืม...คงเพราะมันอิสระกว่าละมั้งนะ~ ไม่เหมือนนายที่ไม่แม้แต่จะ’แก้แค้น’ให้เพื่อนสนิทได้”หญิงตอบพรางเยาะเย้ยโปรฮีโร่ผู้จับกุมตนอยู่