รินลดามองเงาสะท้อนในกระจกด้วยแววตาแดงก่ำ หล่อนรู้สึกเวทนาชุดเจ้าสาวแสนสวยที่ห่อหุ้มร่างอยู่ '' ความเจ็บใด หรือ จะเท่ากับความเจ็บปวด จากการถูกคนรักหักหลัง''

วิวาห์ประกาศิตที่เกิดขึ้นจากความรับผิดชอบ นำพาหัวใจดวงน้อยของเธอจมอยู่กับความเจ็บปวดจากน้ำมือสามีไร้หัวใจ เธอเฝ้ารอเศษเสี้ยวความรักจากเขา ทั้งที่รู้ดีว่าใจเขามีใครอีกคน

ความรักที่ใจเธอบูชากลับกลายเป็นมีดปลายเเหลมปักลงกลางใจ เมื่อเสียความรู้สึกไปมันเเค่ไร้ความรู้สึก “ สนุกมากมั้ยเล่นกับความรู้สึกคนอื่น ” “ สนุกสิเพราะมันทำให้เธอเจ็บ ”