"ในกลุ่มเหลือกูกับมัน ก็เลยโดนจับคู่ให้อยู่ด้วยกันตลอด ก็แค่นั้น..."

"ต้องเก่งแค่ไหนถึงเปลี่ยนเพื่อนข้างบ้านให้เป็นแฟน ต้องผ่านกี่ตรีน... ถึงจะอยู่รอดปลอดภัย"

ลาวากลั้นความเจ็บเอาไว้จนน้ำตาคลอเบ้า เจ็บที่กายไม่เท่าไหร่ แต่เจ็บใจที่ไม่สามารถโต้ตอบอะไรได้ ทำไมต้องจงเกลียดจงชังตนขนาดนี้ ตนก็ไม่ได้ทำตัวมีปัญหาเลยซักนิด

เป็นสาววายที่ฟินกับการที่ผู้ชายได้กัน จับคู่ให้ผู้ชายได้กันมาแล้วตั้งกี่คู่ แต่ดันมาตกหลุมของคู่เพื่อนซี้เพื่อนสนิทที่ดูยังไงก็มีซัมติงกันแน่นอน

คนอะไรชื่อก็น่ารัก ผมตั้งใจกับตัวเองเลยว่าจะเลิกเรียกว่าไอ้ชมพู แค่คำว่าไอ้ก็ไม่เหมาะกับหน้าตาน้องอาร์ชี่เลย ผมจะเรียกว่าน้องอาร์ชี่ หรือน้องชี่ หรือเรียกอาร์ชี่ดีนะ

เป็นคนที่แค่แอบมองเงียบๆ ในพื้นที่ของตัวเอง แต่... แค่ร้องไห้ยังไม่มีสิทธิ์เลย นับประสาอะไรแค่ได้แอบชอบก็ยังไม่มีสิทธิ์นั้น

เป็นเพื่อนที่บังเอิญไปรู้เห็นเรื่องราวแย่ๆ ของสาวที่เขาคุยด้วย มันป่วนจนเขากับสาวคนนั้นตัดขาดกัน ป่วนจนหัวใจเขาไม่เป็นของเขา ความง้องแง้งของมันกำลังทำให้เขามองว่า... น่ารัก

คนรอบข้างรู้สึกถึงความน่ากลัวของเขา เพียงแค่กระพริบตา มีดบินก็มาถึง น่ากลัวสมกับเป็น Black kill

จากเพื่อนสนิทกลายมาเป็นศัตรู จากศัตรูกลายมาเป็นคนรัก แต่เป็นคนรักในตระกูลที่ทำให้ครอบครัวของแก๊บไม่เหลืออะไรเลย

“จับตามันไว้ให้ดี อย่าให้มันหนี และอย่าให้มันตาย” เมื่อความเป็นเพื่อนไม่อาจทำให้เชื่อใจกันได้อีก ก็ไม่ต้องเป็น

เคยมีแผลที่ซึมลึก ต่างฝ่ายต่างเจ็บปวดกับแผลนั้น หัวใจที่เคยคิดว่าเข้มแข็ง กลับอ่อนแอลงอีกครั้ง เมื่อเจอกัน

บางทีเจ้ากรรมนายเวรมันจะอาจจะมาในรูปแบบของคู่กรณี ที่ชื่อไอ้ซกมก ก็ได้ คงต้องหาเวลาไปทำบุญตักบาตรให้มันซะแล้ว

โดนจับให้คู่กันตลอด อีกคนก็ชอบแกล้งและหาเรื่องแกล้งตลอด อีกคนก็ชอบโวยวาย ตัวเล็กกระจิ๊ดริดแต่เสือกปากเก่ง โคตรกวนประสาท

อยากเดินหน้าจีบเขาให้มันรู้แล้วรู้รอด แต่ก็ยังมีหลายๆ อย่างที่มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด มันยากตรงที่ เขาเป็น....ผู้ชาย ถ้ารุกจีบไป ไม่โดนเกลียดก็คงมองหน้ากันไม่ติด ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น

อีกคนก็เปรียบเหมือนหมา อีกคนก็เปรียบเหมือนแมว มันไม่ถูกกันนะ อย่าเข้าใกล้กันเชียว เดี๋ยวมันจะกัดกัน