กูไม่เคยคิดเลยว่าวันนึงกูจะไม่มีเค้า... ตอนนี้กูไม่รู้จะอยู่ไปเพื่ออะไร

"ทำไมต้องเป็นผม...ทำไมเค้าต้องเลือกผมด้วย" "เพราะจันทร์เจ้าเป็นของกู... เป็นของกูมาตั้งนานแล้ว"

“พี่ไม่ต้องเลิกรักเค้าก็ได้… แต่ผมก็ไม่มีทางเลิกรักพี่เหมือนกัน”/// “มึงมันไอ้ตัวน่ารำคาญ! เมื่อไหร่จะหายๆ ไปจากชีวิตกูสักที”

"พี่ครับ พี่ชื่ออะไรอ่ะครับ เผื่อว่าวันหลังถ้าเจอผมจะทักถูก" "มึงจะมาทักกูทำไม ไม่รู้จักกันสักหน่อย" สุด! สุดจริง! กูมึงก็มาจ้า ฮาร์ดคอดีชิบหาย ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนหยาบคายกับคนที่น่าเอ็นดูอย่างไนท์แบบ

"อย่าดิ้นให้เหนื่อยเลย ฉันสัญญาจะไม่ให้นายเจ็บ... มาก" อิงอุ่นสั่นไปทั้งตัว มองผมด้วยแววตาตัดพ้อ "ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย" คนตัวเล็กน้ำตาไหลอาบแก้ม

“ผมเข้าไปรอในห้องน้ำได้ไหม ผมไม่อยากอยู่คนเดียว” “บ้าไปละมึงอ่ะ บ้านก็บ้านมึง จะกลัวอะไรนักหนา” “นะ นะพี่ไบร์ท ให้ผมเข้าไปด้วย ผมจะยืนหันหน้าเข้าประตูไม่แอบดูพี่เด็ดขาด”

“วันนี้เอาแค่จุ๊บเบาๆ ก่อนนะที่รัก วันหลังพี่มีแรงพี่จะจับน้องทำเมียแล้วกัน”