เซียวเยว่อินเกิดเป็นเซียนบนสวรรค์ เขาพบรักกับเทพหมิงเซียนองค์ชายสามของจอมเทพแต่สวรรค์กลับไร้เมตตา หนึ่งร่างสลายไม่เหลือวิญญานอีกหนึ่งจองจำชั่วนิรันดร์ เก้าหมื่นปีผ่านไป... "เยว่อินเจ้ากลับมาแล้ว.."

จันทร์เจ้า ลูกชายคนเล็กแก้วตาดวงใจของเจ้าสัวเทียนมหาเศรษฐีที่ร่ำรวยเป็นอันดับต้นๆในพระนคร หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มพริ้มเพรา สุภาพเรียบร้อย แต่หลังจากที่ฟื้นขึ้นมาจากความตายเขาก็เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน

แค่นอนด้วยกันคืนเดียวฉันไม่นับว่าเป็นเมียหรอกนะ จำเอาไว้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์หึง ไม่มีสิทธิ์ห่วง ไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวฉันทั้งนั้น .....เธอเป็นคนของฉันแต่ฉันไม่ใช่คนของเธอจำใส่ใจเอาไว้ด้วย

"อ้ากกเจ็บโว๊ย! ทำไมถึงได้เจ็บขนาดนี้ เจ็บจะตายอยู่แล้ว" "แอๆ แง้วว" เสียงเด็ก ไม่สิเสียงแมวที่ไหน “ลูกเสือ! คุณชายลูกของท่านเหตุใดถึงได้เป็นเช่นนี้” ลูกใครนะ...omg! นี่ตรูเบ่งตัวอะไรออกมาวะเนี่ย!!

"ข้าเป็นพ่อของลูกเจ้านะเสี่ยวเฟิง!" "เเต่ไหนแต่ไรลูกข้าเกิดมาก็ไม่มีพ่อเเล้ว มีเจ้าอยู่หรือไม่ก็ไม่ต่างกัน" ได้!ถ้าเช่นนั้นก็มาดูกันว่าเจ้าจะหนีข้าพ้นได้อย่างไรเจ้าจิ้งจอกน้อย

" เมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไรนะ" "ท่านต้องเตรียมตัวเข้าหอกับฝ่าบาท ขอรับ"เดี๋ยวนะ นั่นราชามังกรไม่ใช่หรอ มนุษย์กับมังกรจะมาผสมข้ามสายพันธุ์ไม่ได้ บนโลกมันมีคำว่าสปีชีย์อยู่นะ โว้ยยย เเล้วตรูเป็นตัวผู้อ่ะ!

สุดยอดนายโลมผู้ใดได้ร่วมค่ำคืนหฤหรรษ์ ต่างร่ำลือถึงความสุขที่เขาปรนเปรอให้ บ้างก็ว่าลีลาเร้าร้อนบ้างว่าบริสุทธิ์ดุจบุปผาแรกแย้มแท้จริงแล้วร้อนแรงหรือบริสุทธิ์ความจริงยังเป็นปริศนา..เพราะคนตายพูดไม่ได้

ผู้ที่เกิดในตระกูลที่ถูกคำสาปแห่งแสงจันทร์นี้ จะต้องถูกคนรักหักหลัง ทนทุกทรมารอย่างแสนสาหัส เจ็บปวดราวกับถูกกริชนับพันเล่มทิมแทงลงกลางใจ ทรมานอย่างช้าๆและโดดเดี่ยวจนสิ้นลมหายใจ

" แวมไพร์เป็นพวกหวงสมบัติของตัวเองและเธอเป็นสมบัติของฉัน โนวาเอล ราซาลาส ทั้งเลือดเนื้อร่างกายและหัวใจ รวมทั้งเด็กที่อยู่ในท้องของเธอด้วย"

"เซนทัสเขารักคุณมากใช่ไหม"คัตเตอร์พยายามกลั้นเสียงที่สั่นเครือ เป็นคำถามที่ตอกย้ำตัวเองที่สุด คือเขาไม่ได้รักผม "ใช่ เรารักกันมาก มันมากพอไหมที่นายจะยอมถอยออกไป" แต่ผม ผมกำลังจะมีลูก…..กับเขา

ไอ้การที่ฟื้นขึ้นมาในร่างบอดี้การ์ดมาเฟียแล้วต้องคอยวิ่งหลบลูกปืนก็พอเข้าใจได้อยู่หรอก แต่ที่ผมไม่เข้าใจก็คือสมัยนี้บอดี้การ์ดเขารับจ๊อบขึ้นเตียงกับเจ้านายกันแล้วเหรอวะ!