ไม่มีใครชอบเวลาโดนหลอก แต่หากว่าการถูกหลอก ทำให้รู้สึกเหมือนหลงทางในห้วงฝันหวาน ยามอยู่บนที่นอนนุ่มสบายแล้วละก็ บางที..การตื่นขึ้นมารับความเป็นจริง ก็อาจมิใช่สิ่งที่น่าปรารถนาอีกต่อไป

เมื่อวังมารไม่ใช่สถานที่สำหรับสตรีบอบบางร่างน้อยด้อยพลัง เช่นนั้น..คงถึงคราวที่ข้าเม่ยซินต้องลับเหลี่ยมเหลาอุบายไว้เป็นโล่เป็นหอกให้ตัวเองแล้ว

ยามข้ารักก็มอบทั้งหัวใจ สิ่งใดมิอาจขัดขวาง....และหากคิดจะตัดใจ แม้เศษเยื่อใยข้าก็ไม่พึงมี

ผู้หนึ่งรักแล้ว ทุ่มใจรักมั่น รักอยู่เช่นนั้นไร้เหตุผล.. ผู้หนึ่งเกลียดแล้ว ไม่คิดเปลี่ยนใจ ไม่มีเหตุผลใดมาหักล้างเช่นกัน

ใครจะคิด ว่าการประชดรถที่ขับบนถนนเล่น ๆ จะทำให้ได้สมพรปากจริง จากคำที่ตะโกนด่ารถคันนั้นว่า “โว้ย! ขับแบบนี้ไม่ชนกูไปเลยล่ะ!!” เท่านั้นเอง

นางหวังเพียงเจอคนที่มีคุณสมบัติข้อเดียว คือพร้อมจะกลับลงปรโลกไปด้วยกัน เท่านี้ก็พอแล้ว แต่เท่านี้ของนาง..มันดันไม่ใช่เรื่องเล็กสำหรับเหล่าบุรุษที่นางพบเจอนี่สิ