“จะให้พี่ว่าไงล่ะครับ ให้พูดว่าอยากดูดนมหนูทุกครั้งที่เจอหน้าเลยเหรอ? รับได้แน่นะ”

กลางวันเป็นหมอ กลางคืนเป็นเจ้าของร้านเหล้าที่คิดถึงเมียเก่าได้นิดหน่อย.. “เป็นหมอ..ทำไมดูด..ไม่สิ ทำไมสูบบุหรี่คะ” “ให้ดูดnมไหมล่ะ จะเลิกตอนนี้เลย”

‘ปล. เมื่อคืนพี่ฟ้าใส่ถุงค่ะเด็กดีไม่ต้องกังวลนะ: )‘

ลูกคอพร้อมหอน บังอรพร้อมยัง

“รู้ว่าชอบเลยเล่นกับใจใช่ไหม เอาดิคนสวย ผมก็ไม่ได้เสียหายอะไรอยู่แล้ว”

“เรา ‘ทำ’ กันตั้งสามสี่ครั้ง มันก็ต้องมีสักครั้งดิที่พี่จะมีสิทธิ์ ยกเลิกนัดมันเดี๋ยวนี้ค่ะ“

ก่อนตายว่าเจ็บปวดแล้ว ตื่นมาในร่างภรรยาของแฟนเก่าดันเจ็บปวดกว่า คำว่าจะรักตลอดไปมันไม่มีจริงหรอก..

"สนิทมากเหรอไอ้นั่นน่ะ"

"หึ ทำบ่อยเหรอแบบนี้"

"แล้วคิดว่าคนอย่างผมมันจะอยากรู้เรื่องของคุณไปทำไมถ้าไม่ใช่เรื่องงาน"

"เอามาเป็นเมีย อย่าทำตัวเป็นแม่"

"แล้วผมมันจะไปมีความลับอะไรกับเมีย มีแต่เมียนั่นแหละจะมีความลับกับผม"

"เหอะ ทำไม ไปไหนไม่รอดจนต้องคลานกลับมาซบอกผัวเก่าเลยหรือไง" "เหอะ คิดว่าอกตัวเองน่าซบขนาดนั้นเลย"

มินตราย้อนกลับมาแก้ไขในสิ่งที่ผิดให้มันถูก เพราะหวังว่าจะไม่ตายในตอนจบ แต่ทำไม? ทำไมคู่หมั้นที่ปฏิเสธเธอนักหนาถึงมีท่าทีเปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้ จากเกลียดกลายเป็นรักเพียงเพราะเธอไม่ตามตื้อเขาน่ะเหรอ?

"หมอเขตขัณฑ์" สัตวแพทย์หนุ่มผู้มีฉายาว่าไม่ฝักใฝ่ในนารีบ้าง สุภาพแต่เร่าร้อนบ้าง แต่ใครจะรู้ว่าเขาดันมีรักแรกและรักเดียวที่ฝังใจกับดีไซเนอร์สาวที่จู่ ๆ ชีวิตก็พลิกผันกลายมาเป็นเจ้าของฟาร์มอย่าง"ไอรดา"

ตัวเล็ก ขาว น่ารัก ทำอาหารเก่ง และรักผมคนเดียว คำนิยามของแฟนเก่าผมเองครับ

มีแฟนชื่อพี่เบ๊บ เป็นคนหล่อ เป็นคนรวย และ..ใหญ่ ไจ๋หมายถึงตำแหน่งน่ะครับ

ทำจนเธอเสร็จ เธอบอกบักเปรต เป็นแค่หมู่กัน โอ้โหเธอ เจ็บจี๊ส..

ยังลืมบ่ได้กะสิมายุ่งนัมกูแต่แรกเฮ็ดหยัง