เธอ.. ต้องอยู่เพื่อชดใช้

เขา... ที่อยากได้เธอมาตลอด ส่วนเธอ... ไม่รู้อะไรเลยว่าเขาจ้องจะกิน

“มึงอย่าให้กูหมดความอดทนนะ! ถึงตอนนั้นกูไม่แคร์ด้วยซ้ำว่ามึงจะเป็นเพื่อนหรือไม่ใช่เพื่อน!” เขาจ้องหน้าเธอเขม็ง “ที่มึงจับกูกดอยู่ตอนนี้ ก็ไม่ได้เรียกว่าแคร์หรอกนะ!” เธอส่วนกลับ

เธอ.. ผู้ที่รักเขามาตลอดทั้งชีวิตของเธอ รักทั้งที่รู้ว่าเขาใช้เธอเป็นสะพานเชื่อมไปหาเพื่อนสนิทของเธอ เขา.. ผู้ที่ย้ำนักหนาให้เธอตัดใจ ผลักไสไล่ส่งโดยไม่แคร์ความรู้สึกเธอสักนิด

“ฉันขอพูดกับคุณตรงๆเลยนะ ฉันรู้ว่าฉันผิดที่พาคุณเข้าโรงแรมแบบนั้น ฉันก็ได้รับโทษเสียครั้งแรกให้คุณแล้วนี่ แค่นี้มันก็เจ๊ากันไม่ได้เหรอ หรือคุณอยากให้ฉันชดใช้ยังไง” เธอถาม “นอนกับฉัน!”

ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ.. พิสูจน์สิ.. พิสูจน์ยังไง.. เขายิ้มมุมปาก เข้าทางเขานะสิคำถามนี้ ทำแบบที่ผู้ใหญ่เขาทำกันไง.. เขายิ้ม ก่อนจะค่อยๆขยับใบหน้าเข้าใกล้เธอทีละนิด

ในตอนนั้นเธอคิดแค่เพียงว่าถ้าเธอได้กับเขา เขาจะต้องรักเธอ! เธอเลยทำทุกวิธีทางเพื่อให้เขาแตะต้องตัวเธอ แม้กระทั่งทำเรื่องที่เลวร้ายที่สุด และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่เธอไม่มีวันให้อภัยตัวเอง...

มึงมองไม่ออกเลยเหรอว่ากูรู้สึกยังไง ทั้งที่คนรอบตัวมึงเขารู้หมด มีแต่มึงที่เลือกจะปิดตาและมองไม่เห็นกู... ขอโทษที กูมองไม่ออก... งั้นมึงจงมองให้ออกสะ!... ฉลามผลักมีเงินเข้าไปให้ห้องน้ำทันที