ร้อนรักตำหนักเย็น

เสียงสะอื้นเบาๆ ของฟางเซียน ทำให้ชายหนุ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง เขาจับร่างบางพลิกตัวนอนหงาย พลางท้าวข้อศอกหยัดกายขึ้น พิศมองดวงหน้าสวยหวานด้วยความห่วงใย “ยังเจ็บอยู่หรือ?” นางสั่นหน้าปฏิเสธ “เจ้าเสียใจ?” “เปล่า” “เหตุใดเจ้าร้องไห้” “ข้าเลือดออก... แต่ข้าไม่อยากถูกเย็บแผล” คำตอบไร้เดียงสา ทำให้เฉินลู่หมิงแทบจะกลั้นหัวเราะไม่ไหว “ไม่ต้องกลัว ข้ารู้วิธีสมานแผลของเจ้า” “ท่านรักษาบาดแผลให้ข้าได้จริงหรือ?” ดวงตากลมโตจ้องมองชายหนุ่มอย่างมีความหวัง “แน่นอน ข้าจะพาไปอาบน้ำแล้วช่วยดูแผลให้เจ้าด้วย” เขาอุ้มนางเดินไปที่ห้องอาบน้ำ ด้วยท่าทางกระตือรือร้น คืนนั้น... กว่าฟางเซียนจะรู้ตัวว่าถูกเขาหลอก แผลของนางก็แทบไหม้