ไม่ได้อยากรักแต่มันรักไปแล้ว

คำโปรย เขาเข้าหาเธอ มาทำให้เธอรักหมดหัวใจ ทั้งที่เขาเองก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่า...เส้นทางชีวิตที่เขาเลือกเดิน ไม่มีเธออยู่ในนั้น ตัวอย่าง พิมพ์อัปสรหยิบโทรศัพท์ที่ไม่ได้สนใจตลอดสามชั่วโมงขึ้นมาดู ข้อความที่ส่งหาปาลทัตถูกเปิดอ่านและมีการตอบกลับตั้งแต่สองชั่วโมงก่อน PANTHAT.T : ใครบอกเรา? PANTHAT.T : ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนพี่? PANTHAT.T : เรียนเสร็จโทรหาพี่ด้วย สองข้อความแรกถูกส่งมาก่อน คงเพราะเธอไม่ได้เปิดอ่านข้อความที่สามก็เลยถูกส่งมาหลังจากที่เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง PRIM Pimapsorn : ไม่ใช่เหรอคะ? PANTHAT.T : หมายถึง? ข้อความที่ส่งไปถูกเปิดอ่านและตอบกลับในทันที PRIM Pimapsorn : หมายถึง... PRIM Pimapsorn : ผู้หญิงที่พริ้มเห็นวันนั้นเธอไม่ใช่แฟนพี่ปาล? ไม่ใช่คนคุย? ไม่ใช่คนที่พี่ปาลกำลังจะคบด้วย? ไม่ใช่ผู้หญิงที่มีสถานะพิเศษกว่าผู้หญิงคนอื่น? PANTHAT.T : ครับ PANTHAT.T : ไม่ใช่... PANTHAT.T : ผู้หญิงคนนั้นเธอเป็นแค่คนรู้จัก ไม่มีสถานะอื่นมากกว่านั้น “พี่เคยบอกพริ้มแล้วไม่ใช่เหรอว่าอะไรที่เห็นแล้วไม่สบายใจก็ไม่ต้องดู ไม่ต้องสนใจ ใครจะพูดอะไรก็ปล่อยให้เขาพูดไป เพราะมันไม่มีอะไรทั้งนั้น” พูดแบบนี้ก็แปลว่าปาลทัตเองก็รู้ว่าเพื่อนตัวเองคิดยังไง? รู้แต่ไม่ห้ามไม่ว่า แต่มาบอกเธอที่เป็นแฟนไม่ให้สนใจ “พริ้มก็ไม่ได้อยากดู ไม่ได้อยากเห็นอะไรแบบนั้นสักนิด พี่ปาลคิดว่าพริ้มอยากเห็นเหรอ? คิดว่าพริ้มอยากเห็นผู้หญิงอื่นมองแฟนพริ้มด้วยสายตาหวานเชื่อมเหมือนอยากจะลากขึ้นเตียงเหรอ คิดว่าพริ้มอยากเห็นอะไรแบบนั้นเหรอ ก็มีแต่บรรดาเพื่อนเก่าของพี่ปาลทั้งนั้นแหละที่ขยันแท็กพี่ปาลมาเพื่อหวังจะให้พริ้มเห็น” “เช็คโทรศัพท์พี่มั้ยพริ้มจะได้สบายใจ” ปาลทัตพูดเสียงเรียบ ยื่นโทรศัพท์ที่ปลดล็อคแล้วให้พิมพ์อัปสร ส่วนคนถูกยื่นโทรศัพท์ก็นิ่งไปเหมือนกัน ไม่คิดว่าปาลทัตจะทำแบบนี้ “พี่ปาลประชดพริ้มเหรอคะ?” “ไม่ประชด พริ้มไม่สบายใจ พี่ก็พร้อมให้พริ้มเช็คโทรศัพท์เพื่อความสบายใจของพริ้มไง พริ้มจะได้รู้ว่ามันไม่มีอะไรอย่างที่พี่บอก แต่จะให้พี่บล็อคไลน์บล็อคไอจีพี่ก็คงทำไม่ได้ ถึงยังไงเราก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่”