คู่ครวญ

“ข้างนอกฝนยังไม่หยุดตก นอนต่อเถิด” ชายหนุ่มโอบแขนแข็งแรงรอบเอวคอดกิ่วแล้วฉุดดึงร่างบางเข้ามาในอ้อมกอด ใต้ผ้าห่มอ่อน เนื้อตัวเปลือยเปล่าของทั้งคู่แนบชิดกัน “อย่าเจ้าค่ะ... ถ้าพี่ทับทิมตื่นมาไม่เจอข้าแล้วจะทำอย่างไร” มุกดาโอดครวญเพราะมือไม้ของชายหนุ่มเริ่มอยู่ไม่สุข “กลับไปที่ห้องนั้น เจ้าก็ไม่เจอนางเหมือนกัน” มาร์โคขยับเข้าไปประชิดร่างบาง เขาใช้ฝ่ามือหยาบใหญ่ข้างหนึ่งประคองสะโพกผายให้แอ่นสูงขึ้น แต่หญิงสาวใช้ฝ่ามือดันหน้าท้องแกร่งเอาไว้ “หมายความว่าอย่างไรเจ้าคะ?” “นางอยู่ที่ห้องกาเบรียล” “ท่านรู้ได้อย่างไร?” “เมื่อคืนข้านอนไม่ค่อยหลับ และได้ยินเสียงสองคนนั้น...”/ ‘อาาา...’ พูดไม่ทันจบประโยค ทั้งคู่ก็ได้ยินเสียงร้องครางของทับทิมกับกาเบรียลดังแทรกขึ้นมาพร้อมกัน