พี่ชายเจ้าขา ข้าไม่ใช่นางเอกของท่าน

อยู่ดีๆ ก็ทะลุมิติมาเป็นตัวประกอบในตระกูลที่มีตัวร้ายถึงสองคน เพื่อหลีกเลี่ยงจุดจบน่าอนาถ นางจึงต้องกีดกันพี่ใหญ่และพี่รองให้ออกห่างจากนางเอกดอกบัวขาวผู้นั้น ทั้งยังต้องทำดีกับสหายของพี่ชายที่เป็นพระเอกของเรื่อง หวังจะให้เขาไว้ไมตรีหากเกิดเรื่องขึ้น แต่เอ๊ะ! เหตุใดสหายของพี่ชายผู้นี้ถึงได้ ชอบปีนเรือนนางกันเล่า เทพเซียนบอกทางผิดหรือเขาเห็นข้างดงามจึงเข้าใจผิดคิดว่าข้าคือนางเอกกันนะ ++++++++++++++++++++++++ “หากท่านพ่อกลับถึงจวนปลายยามโหย่ว (17.00-18.59) เราทุกคนก็จะไปรับอาหารพร้อมหน้ากันเจ้าค่ะ” “อืม...เช่นนั้นพี่รีบไปหาลู่หมิงก่อน” “เจ้าค่ะ...” นางตอบรับก่อนจะชะงักไปเมื่อมือใหญ่ยื่นเข้ามาใกล้ ก่อนจะใช้นิ้วไล้บนแก้มเนียนใสของนาง “เมื่อครู่มีคราบอะไรเปื้อนที่แก้มเจ้าก็ไม่รู้ แต่พี่ปัดออกให้แล้ว” กล่าวจบเขาก็ถอนมือออกแล้วถอยห่างก่อนจะเดินจากไป “ขอบคุณเจ้าค่ะ” นางตอบรับก่อนจะส่งยิ้มให้สหายของพี่ชาย ดูเหมือนความสัมพันธ์ของคนจวนอวี้และหยางเฟยฉีพระเอกของเรื่องจะเป็นไปได้ด้วยดี เพราะกำลังคิดเรื่องราวการเอาตัวรอดจากความฉิบหาย จึงไม่ทันสังเกตสีหน้าหวาดกลัวของสาวใช้คนสนิท ‘คุณหนูเจ้าคะ ท่านไม่ควรหลงเชื่อคุณชายหยาง หน้าท่านไม่มีอะไรติดอยู่ทั้งสิ้น คุณชายหยางแค่อยากกินเต้าหู้ท่านก็แค่นั้น’ แม้จะอยากเอ่ยปากออกไปเพียงใด แต่พอได้เห็นสายตาดุของบุตรชายอดีตแม่ทัพใหญ่ของแผ่นดิน นางจึงไม่กล้าเอ่ยออกไป ปล่อยให้คุณหนูของตนถูกกินเต้าหู้อย่างไม่รู้ตัว ++++++++++++++++++++++++ เป็นนิยายสาย feel good ไม่เครียดไม่หน่วง เน้นมุ้งมิ้งน่ารักล่อลวง (กดอ่านตัวอย่างก่อนซื้อได้ค่ะ)