cofee_orange

หลังจากสูญเสียเพื่อนรักได้ไม่นาน ก็ถึงคราวที่นางต้องตายบ้างแต่ใครจะคิดว่าความตายนี้กลับเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวที่แสนเร่าร้อนก็จะไม่ให้เร่าร้อนได้อย่างไร ในเมื่อโผล่มาตอนที่เจ้าของร่างนี้กำลังถูกกระทำ

แม้นางจะตั้งมั่นเพียงใดสุดท้ายเพื่อความอยู่รอด ตัวประกอบเช่นนางก็ต้องยอมงัดเล่ห์กลเพื่อหลอกล่อให้พระเอกผู้เก่งกาจเช่นเขาหลงรักหัวปักหัวปำ เพราะ ‘สหายของน้องสาว ไหนเลยจะสำคัญเท่าฮูหยิน’

ข้าก็แค่ทำดีเพื่อหวังให้พี่ชายต่างมารดาเช่นท่านลดความโกรธแค้นที่มีต่อข้าลง แต่เหตุใดนางถึงได้กลับกลายเป็นคนสำคัญของเขาแทนเสีย นี่มันต้องมีอันใดผิดพลาดแน่ ๆ พี่ชายของข้าไม่ได้เจ้าเล่ห์เช่นท่าน

“พี่น่ะเป็นบุรุษถือพรหมจรรย์ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับสตรีใด หวังเก็บเอาไว้ให้สตรีที่พึงใจ” เขากล่าวพลางมองนางด้วยสายตาหวานซึ้ง เอิ่ม...พี่ชาย ท่านพูดถึงเช่นนี้ กำลังล่อลวงข้าอยู่ใช่หรือไม่

บิดาและท่านน้ากล่าวว่าบุรุษที่รูปงามดุจเทพเซียนและเก่งกาจนั้นหาได้ยากยิ่ง นางที่เป็นสตรีดีงามเชื่อฟังผู้อาวุโส จะต้องเกี้ยวพาเขาให้ได้

เมื่อสวรรค์มีตามอบโอกาสให้หวนคืน นางจึงคิดเลือกเส้นทางใหม่ แต่เหตุใดทางเลือกใหม่ของนางถึงได้กลายเป็นบุรุษรูปงามที่เอาแต่เรียกนางว่า ‘ฮูหยิน’ กันเล่า

ในคราแรกที่ช่วยเหลือไม่ได้คิดอันใด แต่พอได้เพ่งพิศอย่างตั้งใจ ฉับพลันเขาคล้ายกับว่าจะได้เจอฮูหยินของตนเองแล้ว...

ข้าว่าข้าอยู่เฉยๆ ไม่ได้ล่อลวงอันใดบุรุษพวกนั้น แต่เหตุใดบุรุษที่ควรจะถูกนางเอกดอกบัวขาวล่อลวง กลับเอาแต่บังเอิญมาเจอนางอยู่ร่ำไป หากเป็นเช่นนี้ต่อไป คนงามอย่างนางก็ลำบากใจน่ะสิ

เหตุใดสหายของพี่ชายผู้นี้ถึงได้ ชอบปีนเรือนนางกันเล่า เทพเซียนบอกทางผิดหรือเขาเห็นข้างดงามจึงเข้าใจผิดคิดว่าข้าคือนางเอกกันนะ

เหตุใดพระเอกที่นางคิดไว้ถึงได้ไม่ตรงปกเช่นนี้ ไหนล่ะบุรุษผู้เย็นชา ข้าเห็นแต่ชายมากมารยาเอาแต่เรียกข้าว่าน้องหญิง...

การแต่งกับท่านทำให้ข้าต้องสูญสิ้นทุกอย่าง ทั้งพ่อแม่และพี่ชายที่ข้ารัก ต้องมาสูญสิ้นเพราะสามีที่ข้าเลือกเองกับมือ หากข้าได้รับโอกาสให้ย้อนคืน ข้า 'หลินเย่วเล่อ' จะไม่มีวันยอมให้สามีผู้แสนเลวร้าย...