เชลยร้ายอาญาสวาท

“ปล่อยฉันไปเถอะ อย่าทำอะไรฉันเลย” หญิงสาวขอร้องตัวสั่นงันงก “ตัวเธอหอมดีจริงๆ ปางสิริน” คนที่ร้างราเรื่องบนเตียงมานานเพ้อออกมาด้วยเสียงแหบพร่า ขยับเบียดร่างกายชิดกับร่างหอมกรุ่น “อย่าทำอะไรฉันเลย” “ฉันไม่ทำก็ได้ แต่เธอจะโดนลูกน้องของฉันทำแทน” ปากหยักร้ายกระตุกยิ้ม เมื่อเห็นหน้าสวยๆ ซีดเผือด “ว่าไง โดนฉันเอาคนเดียว หรือจะโดนลูกน้องฉันเรียงคิว” ทางเลือกไม่มีเลยสำหรับปางสิริน เธอก้มหน้า น้ำตาคลอเบ้า ใจสั่นระรัวอย่างหวาดกลัว และอยากรู้ว่าผู้ชายคนนี้จับเธอมาทำแบบนี้เพื่ออะไร เธอทำอะไรผิด? “ว่าไง” “ฉัน...ฉันทำผิดอะไร” “เธอไม่มีสิทธิ์ถาม ปางสิริน เลือกมาว่าจะโดนฉันเอา หรือโดนลูกน้องฉันเอา” “ฉัน...” น้ำตาของปางสิรินร่วงหล่นราวกับสายฝน “ฉัน...ฉันเลือกแก” บอกออกไปด้วยเสียงสั่นเครือ “พูดอีกที” “ฉันเลือกคุณ” อึดใจต่อมาร่างของเธอก็ถูกพามายังเตียง คนเลวจับให้เธอนั่งลงบนเตียง แล้วเขาก็เดินมาหยุดตรงหน้า ปางสิรินก้มหน้านิ่ง น้ำตาคลอเบ้า “ถอดเสื้อผ้า” “ฉัน...ฉันไม่ได้ใส่อะไร” “หมายถึงเสื้อผ้าผม” “ก็ถอดเองสิ” เพราะเธอตอนนี้ใช้มือปิดร่างกายเอาไว้อยู่ แม้จะปิดได้ไม่มากก็เถอะ แต่ก็ดีกว่าเปิดโล่งให้คนชั่วเห็นทุกสัดส่วน เธอเหลียวมองไปที่ประตูอย่างมีความหวังว่าจะหนีออกไปก่อนจะถูกย่ำยี “ถ้าเธอก้าวพ้นห้องนี้ไป คงไม่ต้องบอกนะว่าจะโดนอะไร” เสียงพร่าข่มขู่ แล้วเริ่มปลดเสื้อผ้าของตัวเองออก ไม่นานเสื้อเชิ้ตก็ถูกโยนทิ้งอย่างไม่ไยดี มือใหญ่เลื่อนมาปลดกระดุมกางเกงยีนแล้วตามด้วยซิป เสียงรูดซิปนั่นทำให้หัวใจของคนบางคนเต้นกระหน่ำ