เกิดใหม่เป็นไทเฮาผู้ร้ายกาจ

ว่านไทเฮาสิ้นลมไปแล้ว แต่นางจะได้รับโอกาสเกิดใหม่อีกครั้ง หากสวามีที่นางรัก หลั่งน้ำตาเพื่อนาง ครั้นจนพิธีศพของตนเองเสร็จสิ้น นางกลับไม่พบร่องรอยความโศกเศร้าหรือน้ำตาสักหยดจากเขา กลับกัน สวี่ต้าหลิงคิดว่าการตายของนาง ถือเป็นการชดใช้ให้กับจูฮวาอวิ๋นคนที่เขารักจากใจจริง ไม่ว่าตอนที่นางมีชีวิตอยู่ กระทั่งตอนที่จากไป ชายผู้นั้นก็ไม่เคยคิดอาลัยอาวรณ์สักนิดงั้นหรือ แล้วที่นางลงแรงไปทั้งหมดมันเพื่ออะไร? “ข้าจะส่งเจ้ากลับไปเกิดใหม่” “เกิดใหม่? แต่ไม่มีใครอาวรณ์กับการตายของ...” เอ่ยไม่ทันจบ บนพื้นที่สีขาวพลันปรากฏภาพขึ้นอีกครา ดวงตาที่ไร้แววของว่านโจวอีค่อย ๆ เบิกกว้างขึ้น แน่นอน...มิใช่สวี่ต้าหลิงเปลี่ยนใจมาอาวรณ์กับการจากไปของนาง แต่ภาพที่เห็นคือหลังจากการฝังศพของนางในสุสานราชวงศ์อันเงียบสงบ กลับมีเสียงของเด็กคนหนึ่งกำลังสะอื้นไห้ เด็กคนนั้น...