ตัวประกอบอันจืดชืด

“ศิษย์พี่เจ้าคะ” หลังจากฝึกยิงเสร็จนางจึงหันมามองบุรุษที่นอนอยู่ที่พื้นด้วยท่าทางสบาย ๆ “หือ” โยวเฉิงหนานเคลื่อนตำราออกจากใบหน้า “ข้านั้นสงสัยนัก” คิ้วเรียวขมวดขึ้น โยวเฉิงหนานลุกขึ้นวางตำราเล่มนั้นไว้บนผ้าปูหนังจิ้งจอกเอ่ยเสียงทุ้ม “สงสัยอันใด” “ท่านมักจะอ่านตำราเล่มนั้นมันคือตำราอะไรเจ้าคะ” เสียงหวานเอ่ยด้วยความสงสัย “นิยายจรรโลงโลก”