มีเพียงใจ

เธอรักเขา แต่ไม่ได้หวังให้เขารักตอบ สิ่งเดียวที่เธอหวังจากเขา...คือขอให้เขาหายโกรธและยกโทษให้ เมื่อถึงเวลาที่ต้องไปจากที่นี่จะได้ไม่มีอะไรติดค้างระหว่างกัน... **************************************** คำโปรย "พี่ช้างจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามใจ หนูดีคงเปลี่ยนความคิดใครไม่ได้ แต่มีอีกเรื่องหนึ่งที่หนูดีอยากบอกให้พี่ช้างรู้เอาไว้ก็คือหนูดีไม่ได้จะอยู่รบกวนพี่ช้างไปตลอดชีวิต พอถึงเวลาหนูดีจะไปจากที่นี่เองค่ะ..." "แล้วทำไมต้องรอให้ถึงเวลา แน่จริงก็ไปตอนนี้เลยสิ" คเชนทร์ถามด้วยน้ำเสียงและแววตากวนประสาท "งั้นพี่ช้างก็ยกโทษให้หนูดีก่อนสิคะ" "ไม่มีวัน !" เสียงเข้มๆ ตอบกลับทันควัน ทำเอาคนฟังสะอึก "งั้นหนูดีก็ยังไม่ไปไหน...จะอยู่ไร่ชาวารีต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าพี่ช้างจะหายโกรธและยกโทษให้หนูดีค่ะ" ในเมื่อพยายามอธิบายไปด้วยเหตุผลคเชนทร์ไม่ยอมรับฟังดีๆ นริศราจึงกวนประสาทเขากลับไปแทน "ฮึ..." คเชนทร์แค่นเสียงในลำคอ มองหน้าคนตรงหน้าด้วยแววตาไม่สบอารมณ์ บอกแล้วว่าแววตาใสซื่อ ท่าทางที่ทำให้ดูน่าสงสารมันเป็นการแสดง ตัวจริงของนริศราร้ายกาจเป็นไหนๆ ถ้าไม่ร้ายกาจเธอคงไม่กล้าทำเรื่องเลวๆ ที่ไม่มีใครคาดคิดแบบนั้น นึกถึงเรื่องที่อีกฝ่ายเคยทำไว้ทีไร คเชนทร์ก็ทั้งโกรธและโมโหจนไม่อยากมองหน้าซื่อๆ ใสๆ ของคนตรงหน้าให้ระคายสายตา ยิ่งหญิงสาวลอยหน้าลอยตามองมาด้วยแววตาไม่ยอมแพ้ก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกเดือดดาล จนท้าทายเธอกลับไปเช่นเดียวกัน "เอาสิ ฉันก็อยากรู้ว่าเธอจะทนอยู่ที่นี่ได้นานแค่ไหนเหมือนกัน..."