บุรุษที่ข้าเล็งไว้ไม่ใช่ท่านหรอกพี่ชาย!

สวรรค์! ใครขอให้ท่านส่งข้ากลับมากันเล่า ข้าไม่อยากเห็นตนเองถูกฆ่าอีกครั้งเข้าใจหรือไม่ สู้อุตส่าห์ยอมรับโทษทัณฑ์ในนรกไปแล้ว เหตุใดนางยังต้องย้อนกลับมาอีกเล่า ข้าก็แค่ทำดีเพื่อหวังให้พี่ชายต่างมารดาเช่นท่านลดความโกรธแค้นที่มีต่อข้าลง แต่เหตุใดนางถึงได้กลับกลายเป็นคนสำคัญของเขาแทนเสีย นี่มันต้องมีอันใดผิดพลาดแน่ ๆ พี่ชายของข้าไม่ได้เจ้าเล่ห์เช่นท่าน ................... “เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่อหรือ ว่าแมลงกัดคอเจ้าจนเป็นรอยแดงเช่นนั้น” เขากล่าวก่อนจะรวบสองมือที่ทุบตีเขาเมื่อครู่ขึ้นเหนือหัว ใบหน้าของบุรุษรูปงามเลื่อนเข้าไปใกล้ก่อนจะเอ่ยวาจา ลมหายใจที่เป่ารดดวงหน้าหวานทำให้หัวใจนางเต้นระรัว “ท่านปล่อยข้าก่อนได้หรือไม่เจ้าคะ” “สตรีร้ายกาจเช่นเจ้า สนทนาเช่นนี้น่ะดีแล้ว” หากไม่ร้ายกาจจริง คงไม่ทำให้เขาเกิดโทสะอยู่บ่อยครั้ง “ข้าว่าคนที่ร้ายกาจคือท่านมากกว่า” นางโต้เถียงอย่างไม่เต็มเสียงมากนัก