สมรสซ่อนรัก

เขาแต่งงานกับเธอเพื่อ ‘ปกป้องผู้หญิงอีกคน’ เขาบอกว่าเธอเป็นสาเหตุที่ทำให้ความรักเขาไม่สมหวัง เขาจึงทำทุกอย่างเพื่อทรมานหัวใจเธอให้เจ็บปวดเหมือนอย่างที่เขาต้องพบเจอ เมื่อเธอทนไม่ไหวขอเป็นฝ่ายเดินจากไป เขากลับ.. ไม่ยอม “อย่าหวังว่าพี่จะเซ็นใบหย่าให้!” +++++ ราวกับถูกค้อนอันใหญ่ทุ่มลงกลางศีรษะ ณภัทรมึนงงจนไม่อาจตอกกลับอวัศยาได้ ทั้งที่คราแรกตั้งใจไว้แน่วแน่แล้วแท้ๆ ว่าจะพูดจายั่วหยอกก่อกวนหัวใจหญิงสาวให้กระวนกระวาย ไฉนกลับกลายเป็นตัวเขาเองที่เป็นเช่นนั้น เพราะคิดว่าถือไพ่เหนือกว่า เพราะคิดว่าหัวใจอวัศยาเป็นของตนมาโดยตลอด จึงไม่ทันระวังว่าวันหนึ่งความรู้สึกหญิงสาวจะแปรผันเปลี่ยนไป “จะฟ้องหย่าพี่เหรอ” แม้อวัศยาอยากหย่าจนตัวสั่น แต่หญิงสาวคงไม่กล้าใช้วิธีนี้มาบังคับให้เขาเซ็นใบหย่า เพราะอย่างน้อยเธอต้องเห็นแก่หน้าและคิดถึงความรู้สึกของครองสุขแน่นอน สิ่งที่ณภัทรคิดนั้นถูกเพียงบางส่วน “เอ๋ยไม่รู้หรอกนะคะว่าตอนนี้พี่เชาน์กำลังคิดอะไรอยู่ แต่ถ้าพี่เชาน์ไม่ยอมหย่าเพราะอยากเล่นสงครามประสาทกับเอ๋ย แล้วใช้คุณย่ามาบีบบังคับให้เอ๋ยทำตามสิ่งที่พี่ต้องการ เอ๋ยบอกไว้ตรงนี้เลยนะคะว่าเปล่าประโยชน์” เธอไม่ใช่คนใจร้อน เพราะฉะนั้นก่อนตัดสินใจทำอะไรจึงคิดตริตรองมาอย่างรอบคอบ “พี่เชาน์ขา หมดเวลาเล่นสนุกแล้วนะคะ ปล่อยเอ๋ยไปดีๆ อย่าให้เอ๋ยต้องงัดเรื่องอุบาทว์ๆ ของพี่มาพูดต่อหน้าศาล” น้ำเสียงเยียบเย็นที่เปล่งออกมา เสียดแทงลงไปลึกถึงกลางขั้วหัวใจ พึ่งรู้วันนี้นี่เองว่าอวัศยายามหมดรักนั้นเลือดเย็นแค่ไหน เจ้าหล่อนตัดเยื่อจนไม่เหลือใย สายตาที่มองมาว่างเปล่าเสียจนคนมองใจหาย ริมฝีปากอวบอิ่มคลี่ยิ้มสรวล “อย่าทำหน้าแบบนั้นสิคะพี่เชาน์ พี่เชาน์ไม่ดีใจเหรอคะที่เอ๋ยจะคืนอิสรภาพให้พี่” ณภัทรไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ชายหนุ่มมองคนตัวเล็กใจเด็ดตรงหน้า คิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงเรียบร้อยอ่อนหวานที่เคยคิดมาตลอดว่ารู้จักดีนั้น แท้ที่จริงแล้วเขาไม่รู้เลยสักนิดว่าเมียตัวเองเป็นคนนิสัยเช่นไร “เอ๋ยนี่โหดใช่เล่นเลยนะ แต่ก่อนพี่คิดว่าเอ๋ยเป็นผู้หญิงหงิมๆ ที่ไหนได้.. ร้ายกาจจนคาดไม่ถึง” อวัศยาก้มหน้าแล้วยิ้มออกมา “ต่างเวลาต่างสถานที่ คนเราก็ย่อมต่างนิสัย ไม่มีใครเหมือนเดิมได้ตลอดไปหรอกนะคะพี่เชาน์ แล้วอีกอย่างเอ๋ยไม่สนใจหรอกนะคะว่าพี่เชาน์จะมองเอ๋ยยังไง เพราะสิ่งที่พี่คิดไม่ได้มีผลอะไรกับชีวิตเอ๋ย” เธอยิ้มประชดประชัน “เอ๋ยเองก็คงไม่ได้สำคัญกับพี่เหมือนกัน เพราะฉะนั้นพี่อยากคิดอะไรก็เรื่องของพี่ พี่จะด่าจะว่าเอ๋ยยังไงเอ๋ยก็ไม่แคร์ ขนาดแต่ก่อนพี่ด่าเอ๋ยว่าเป็นผู้หญิงแพศยามารยาร้อยเล่มเกวียน แย่งแฟนคนอื่นหน้าด้านๆ เอ๋ยยังผ่านมันมาได้ นับประสาอะไรกับตอนนี้ที่พี่ไม่ได้มีความหมายอะไรกับความรู้สึกเอ๋ยอีกต่อไปแล้ว คำพูดของพี่ไม่ได้มีความหมาย ไม่ได้สำคัญมากพอที่เอ๋ยต้องเก็บมาใส่ใจ ก็แค่ลมปากของผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังจะกลายเป็นแค่คนในอดีตของชีวิตเอ๋ยเท่านั้น” เธอพูดจบก็หันหลังเดินตรงไปยังรถยนต์คันที่จะใช้โดยสารไปบ้านครองสุขทันที ทิ้งไว้เพียงชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนตะลึงค้างกับคำพูดที่ถูกตอกหน้า ณภัทรรู้สึกราวกับว่ากำลังถูกอวัศยาคิดบัญชี คำพูดร้ายกาจพวกนั้น ครั้งหนึ่งหญิงสาวก็เคยรับฟังเช่นเดียวกันกับเขาในเวลานี้ “เธอกำลังเอาคืนพี่ใช่ไหมเอ๋ย”