จุดหักเหหัวใจ

ชะพลู... เด็กสาวปีหนึ่งผู้มีกราฟชีวิตเป็นเส้นตรงมาตลอด จนได้มาเจอกับ คราม... เพื่อนของลุงรหัสผู้เข้ามาเป็นคนติววิชาเรียนและเปลี่ยนกราฟชีวิตของเธอให้พุ่งสูง ก่อนจะดำดิ่งลงมาทั้งเป็น และเขาก็เป็นคนเดียว ที่เข้ามาดึงกราฟชีวิตของเธอให้สูงขึ้นอีกครั้ง... "ทำไมไม่อาบน้ำสระผม" มองเขาด้วยสายตาประมาณว่า ไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องยุ่ง "เจอก็ดีค่ะ นี่เสื้อของพี่ พลูคืน" พี่ครามยืนนิ่ง ไม่ยื่นมือมารับเสื้อที่ฉันส่งให้ ซึ่งปฏิกิริยาเมินเฉยเช่นนี้ชวนให้ฉันที่หงุดหงิดเป็นทุนเดิมยิ่งหัวร้อนมากขึ้น "ตากฝนแล้วไม่อาบน้ำ จะป่วยเอาได้" ในเมื่อเขาไม่สน ฉันก็ไม่แคร์ ขอเมินคำพูดของพี่ครามบ้าง "งั้นพลูวางไว้ตรงนี้นะคะ เชิญพี่หยิบเอง อ่อ ขอมือถือกับหูฟังคืนด้วยค่ะ" แบมือขอของคืนจากเขา "มือถือพลู..." นอกจากจะไม่คืนให้กันแล้ว ยังตบมือตรงที่ว่างข้างๆตัว สื่อว่าให้ฉันนั่งลง "พี่จะเป่าผมให้" "อย่าทำเกินขอบเขตที่พี่มีดีกว่าค่ะ เอาของพลูคืนมา แล้วเราก็แยกย้าย" "พี่เป็นห่วง"